Wykonawcy
- Sulamita Ślubowska skrzypce
- Theresia Orchestra
- Dirk Vermeulen dyrygent
- Łukasz Strusiński prowadzenie
Program
Wolfgang Amadeus Mozart Allegro (cz. I) z serenady Eine kleine Nachtmusik KV 525 [7’]
Wolfgang Amadeus Mozart III Koncert skrzypcowy G-dur KV 216 [24’]
I. Allegro
II. Adagio
III. Rondo: Allegro
Joseph Haydn Symfonia G-dur Wieczór Hob. I:8 [21’]
I. Allegro molto
II. Andante
III. Menuetto
IV. La tempesta: Presto
Karol Lipiński Finale (cz. IV) z III Symfonii B-dur op. 2 nr 3 [5’]
Opis koncertu
Poznając historię muzyki, wiele spraw upraszczamy – to konieczność, nie zmieścilibyśmy przecież wszystkich szczegółów ani w szkolnych programach, ani nawet w akademickich podręcznikach.
I tak często mówi się, że instrumentalna muzyka barokowa, zwłaszcza XVII wieku, bywała ilustracyjna – znajdziemy w niej utwory mające odtwarzać zjawiska przyrody, brzmienia i charaktery pór roku, nawet wydarzenia biblijne czy historyczne. W XIX wieku natomiast zaczęto pisać tak zwane utwory programowe – malujące dźwiękami całe opowieści. Pomiędzy nimi klasycyzm zostawia się jako domenę tak zwanej muzyki absolutnej, czyli takiej, w której najważniejsze są same dźwięki, formy, harmonia, mistrzowskie rzemiosło. To epoka symfonii i kwartetu smyczkowego, sonaty i koncertu instrumentalnego.
I wiele utworów potwierdza tę tezę – jak koncerty skrzypcowe Wolfganga Amadeusa Mozarta, w których ważne są abstrakcyjne relacje wirtuozowskiej partii solowej i orkiestry, czy III Symfonia B-dur Karola Lipińskiego. Ale są też takie, które nie pasują do stereotypu – na przykład trzy symfonie Josepha Haydna pod tytułami Poranek, Południe i Wieczór, z których najbardziej znana jest ostatnia, z burzą – La tempesta – w części finałowej.
Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”