Wykonawcy
- Valentine Michaud saksofon sopranowy
- Gabriel Michaud perkusja
Program
François Couperin Le Rossignol-en-amour (Zakochany słowik), Le Rossignol-Vainqueur (Słowik zwycięzca) z XIV suity (ordre) III księgi Utworów na klawesyn (Pièces de clavecin) [6’]
Kevin Juillerat Le Grand Tétras (Głuszec, nr 1) z Tombeaux-volières (Nagrobki-woliery) [4’]
Hoagy Carmichael Skylark (Skowronek)
Kevin Juillerat Le Cassican flûteur (Dzierzbowron, nr 2) z Tombeaux-volières [2’]
Raphaël Sévère Oiseaux de Bali (Ptaki z Bali)
Anders Hillborg The Peacock Moment (Pawi moment) [2’]
Kevin Juillerat La Bécassine sourde (Bekasik, nr 3) z Tombeaux-volières [3’]
Astor Piazzolla Los Pájaros Perdidos (Zaginione ptaki, oprac. Philippe Maniez) [6‘]
Kevin Juillerat Le Méliphage tui (Kędziornik, nr 4) z Tombeaux-volières [7’]
John Lennon/Paul McCartney Blackbird (Kos, oprac. Philippe Maniez) [4’]
Opis koncertu
Już w V wieku p.n.e. Arystofanes przedstawił w komedii Ptaki obraz doskonałego królestwa podniebnych stworzeń. Wiemy więc, że od czasów antyku w literaturze i sztuce stanowią one symbol słońca, powietrza, bóstwa, nieśmiertelności i wolności. Choć niemal pod każdym względem różnią się od ludzi, są nam przynajmniej w jednym aspekcie szczególnie bliskie. Niewielu potrafi oprzeć się urokowi śpiewu ptaków, ich filigranowej muzyce – a dzieła kompozytorów różnych epok są tego najlepszym dowodem.
Imitazione della natura, czyli naśladowanie dźwięków przyrody, stanowiło jedną z wiodących idei kompozytorskiej epoki renesansu i baroku. Usłyszymy ją w utworach François Couperina, gdzie melodyjna ornamentacja ma ilustrować liryczny śpiew słowika. Odrodzenie tej idei nastąpiło w muzyce XX wieku. Współczesnych twórców jednak coraz bardziej fascynowały mniej oczywiste odgłosy ptaków, jak charkocząca pieśń głuszca – oddawana za pomocą perkusji w utworze Kevina Juillerata – czy jaskrawe okrzyki pawia, które imituje skomponowana przez Andersa Hillborga partia saksofonu. Z kolei szczery zachwyt nad pięknem egzotycznych gatunków wyraża poetycka muzyka Astora Piazzoli i Raphaëla Sévère’a.
– Karolina Dąbek (pisanezesluchu.pl)