Program

Program

Henryk Mikołaj Górecki Trzy utwory w dawnym stylu [9’]
Edvard Grieg I Suita z muzyki do dramatu Peer Gynt [15’]
I. Poranek
II. Śmierć Azy
III. Taniec Anitry
IV. W grocie Króla Gór
Fedir Jakimenko Nokturn D-dur na orkiestrę smyczkową [4’]
Pablo Sarasate Melodie cygańskie na skrzypce i orkiestrę op. 20 [9’]
Béla Bartók Rumuńskie tańce ludowe w wersji na orkiestrę BB 76 [7’]
I. Jocul cu bâta (Taniec z pałeczką)
II. Brâul (Taniec z szarfą)
III. Pe loc (W jednym miejscu)
IV. Buciumeana (Taniec z Bucium)
V. Poarga româneasca (Rumuńska polka)
VI. Maruntel (Szybki taniec)

Program

Franz Schubert VIII Symfonia h-moll Niedokończona D.759 [25’]
I. Allegro moderato
II. Andante con moto
Fryderyk Chopin Nokturn f-moll op. 55 nr 1 [5’] *
Fryderyk Chopin Preludium As-dur op. 28 nr 17 [4’] *
Charles Gounod Walc z II aktu opery Faust [5’]
Benjamin Britten Soirées musicales op. 9 [12’]
I. March
II. Canzonetta
III. Tirolese
IV. Bolero
V. Tarantella

 * opr. na orkiestrę

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Program

Wolfgang Amadeus Mozart Aria Królowej Nocy z opery Czarodziejski flet KV 620 [2’]
Antonín Dvořák Aria Měsíčku na nebi hlubokém (O, księżycu, wysoko na niebie) z opery Rusałka op. 114 [6’]
Manuel de Falla Noce w ogrodach Hiszpanii [23’]
I. En el Generalife (W Generalife)
II. Danza lejana (Daleki taniec)
III. En los jardines de la Sierra de Córdoba (W ogrodach Sierra de Cordoba)
Hector Berlioz Sabat czarownic (cz. V) z Symfonii fantastycznej op. 14 [10’]

Opis koncertu

Pod osłoną nocy można więcej. Czy sabat czarownic mógłby się odbyć w świetle dnia? W ostatniej części Symfonii fantastycznej Hectora Berlioza na pewno panują ciemności, pokazują to już złowróżbne wiolonczele z kontrabasami na początku tego ogniwa, a później słynny cytat z pogrzebowej sekwencji Dies irae, wprowadzony mrocznymi barwami fagotów i tub, na których tle jasno wybijają się dzwony. Czy w zlocie czarownic wzięłaby udział Mozartowska Królowa Nocy? Czemu nie. Gotujące się w jej sercu pragnienie piekielnej zemsty na czarodzieju Sarastrze doskonale współgra z przerażającym tańcem, którym oddają się Berliozowskie wiedźmy.

Ale noc daje też schronienie mniej groźnym stworzeniom. Rusałka Dvořáka tylko wtedy może się wyżalić i z niespotykaną tkliwością wypowiedzieć swoje uczucia do Księcia. Czy to harfa odmalowuje tu jasne światło wszystkowidzącego księżyca? A co taki księżyc zobaczyłby, gdyby znalazł się nad ogrodami Hiszpanii? De Falla podpowiedziałby mu pewnie, że tętni w nich życie: kochankowie umawiają się na schadzki, odbywają się szalone i zmysłowe tańce, którym kres przyniesie dopiero świt.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Dream A Little Dream Of Me (muz. Fabian Andre, Wilbur Schwandt, sł. Gus Kahn, opr. Manon Cousin) [2’]
The Green Moss (muz. i sł. Philip Barkhudarov) [3’]
Bel astre que j’adore (anonim, XV w., opr. Manon Cousin) [2’]
Taniec cukrowej wróżki z baletu Dziadek do orzechów Piotra Czajkowskiego (sł. i trb. Pauline Langlois de Swarte) [2’]
Khamei (anonimowy temat średniowieczny, sł. i oprac. Élodie Pont) [3’]
Durme, durme, mi linda donzella (śpiew sefardyjski, opr. Manon Cousin) [4’]
Lakota Lullaby (muz. Robert „Tree” Cody, opr. Élodie Pont) [5’]
Bejeht mima jeîs (muz. i sł. Manon Cousin) [2’]
Lorelei (muz. i sł. Manon Cousin wg Heinricha Heinego) [2’]
Sama Yoon, temat tytułowy z filmu Kapryśna rzeka (Les Caprices d’un fleuve, muz. René-Marc Bini, sł. Pape Dieye, René-Marc Bini, opr. Pauline Langlois de Swarte) [2’]
Clair de Lune ze zbioru 2 Pieśni op. 46 nr 2 (muz. Gabriel Fauré, sł. Paul Verlaine, opr. Pauline Langlois de Swarte) [3’]
La reine de cœur (muz. Francis Poulenc, sł. Maurice Carême, opr. Pauline Langlois de Swarte) [3’]
Les moulins de mon cœur (muz. Michel Legrand, sł. Eddy Marnay, opr. Élodie Pont) [3’]

Opis koncertu

Takich programów nie spotyka się często. Można go porównać do podróży przez muzykę – i to zarówno w czasie, jak i w przestrzeni. W tę wyprawę zabierze nas trio wokalne Les Itinérantes, czyli Manon Cousin, Pauline Langlois de Swarte oraz Élodie Pont. Wokalistki poznały się, kiedy odbywały studia z dziedziny teatru muzycznego. Każda z nich ma jednak trochę inne doświadczenia – z muzyką jazzową, world music czy muzyką dawną.

Trio nie wykonuje w zasadzie zapisanej muzyki tak, jak została nam przekazana w źródłach, częściej dokonuje opracowań, wpisuje w dawne utwory własne teksty. Czasem z konieczności – korzysta przecież z najdawniejszych, średniowiecznych czy tradycyjnych źródeł, z reguły niekompletnych, ale też po to, żeby dostosować utwory do trzyosobowego składu. A czasem po prostu po to, żeby uczynić muzykę bardziej własną.

W swoich programach artystki zestawiają muzykę tradycyjną, dawną, rozrywkową, musicalową, filmową… Z różnych epok – od najdawniejszych aż po współczesną. A nawet w różnych językach: francuskim, angielskim, ale też gaelickim, sefardyjskim czy gruzińskim. To naprawdę będzie podróż, odbywana i nocą, i dniem.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Jean-Philippe Rameau Suita tańców z opéra-ballet Les Indes galantes (wybór) [7’]
La Danse du Grand Calumet de la Paix
Menuet I
Menuet II
Tambourin I
Tambourin II
Ennio Morricone Temat z filmu Cinema Paradiso [3’]
Ennio Morricone Gabriel’s Oboe z filmu Misja [3’]
George Frideric Handel Sinfonia Przybycie królowej Szeby (The arrival of the Queen of Sheba) z III
aktu oratorium Salomon HWV 67 [4’]
Karl Jenkins Allegretto (cz. I) z Palladio [4’]
Roberto Molinelli Four Pictures from New York, koncert na saksofon i orkiestrę smyczkową [23’]
I. Dreamy Dawn
II. Tango Club
III. Sentimental Evening
IV. Broadway Night

Program

Powróćmy jak za dawnych lat (muz. Henryk Wars, sł. Jerzy Jurandot) *
Ach, jak przyjemnie (muz. Henryk Wars, sł. Ludwik Starski) *
Na pierwszy znak (muz. Henryk Wars, sł. Julian Tuwim) *
Szczęście raz się uśmiecha (muz. Henryk Wars, sł. Emanuel Schlechter) *
Tango milonga (wersja instrumentalna, muz. Jerzy Petersburski) *
Odrobinę szczęścia w miłości (wersja instrumentalna, muz. Jerzy Petersburski) *
Ta ostatnia niedziela (wersja instrumentalna, muz. Jerzy Petersburski) *
Umówiłem się z nią na dziewiątą (wersja instrumentalna, muz. Henryk Wars) *
Ja się boję sama spać (muz. Jerzy Petersburski, sł. Andrzej Włast) *
Nie kochać w taką noc (muz. Zygmunt Wiehler, sł. Jerzy Jurandot) *
Już nie zapomnisz mnie (muz. Henryk Wars, sł. Ludwik Starski) *
Nasza jest noc (muz. Stefania Górska, sł. Julian Tuwim) *

* opr. Tomasz Chmiel

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Program

Wolfgang Amadeus Mozart Serenada Eine Kleine Nachtmusik KV 525 [16’]
I. Allegro
II. Romance: Andante
III. Menuetto: Allegretto
IV. Rondo: Allegro
Antonín Dvořák Serenada na smyczki E-dur op. 22 [27’]
I. Moderato
II. Tempo di valse
III. Scherzo: Vivace
IV. Larghetto
V. Finale: Allegro vivace

Opis koncertu

Serenada nie zawsze musi kojarzyć się z obrazem konkurenta ubiegającego się – z gitarą czy mandoliną w ręku – o uwagę przyszłej ukochanej. Co prawda i taką każe śpiewać Wolfgang Amadeus Mozart Don Giovanniemu w słynnej operze. Nawet bardziej znana od tamtej jest jego serenada Eine kleine Nachtmusik na orkiestrę smyczkową. W dawnym Wiedniu to określenie oznaczało przyjemny, lekki (to przecież Mała nocna muzyka) utwór wieloczęściowy na niewielki zespół, często grany właśnie wieczorem na wolnym powietrzu, czasem dla uczczenia ważnej osoby lub – czemu nie – ukochanej. Utwór Mozarta budową przypomina miniaturową symfonię, z szybkimi pierwszą i ostatnią częścią, lirycznym Romansem na drugim miejscu i tanecznym Menuetem na trzecim.

Jeśli najbardziej znanym fragmentem Eine kleine… jest pierwsza część, to niewątpliwie z Serenady Antonína Dvořáka najsłynniejsza jest druga. Czeski kompozytor był mistrzem pisania pięknych melodii w tanecznych rytmach, czego ten nastrojowy walc jest doskonałym dowodem. Warto też dać się porwać energicznemu, żartobliwemu Scherzu, ukoić pieśniowemu Larghetto, czy zaskoczyć nagle bardziej dramatycznemu otwarciu Finału, który rozwija się jak najlepsza przygodowa miniatura.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Night Music (premiera płyty)

Opis koncertu

W muzyce tworzonej współcześnie nie zawsze chodzi o same dźwięki. Kompozytorzy coraz częściej tworzą całe koncerty czy utwory, w których ważne jest także to, jak, gdzie czy kiedy zostaną wykonane i będą słuchane. Wśród tych środków pojawia się często oczekiwanie w półmroku czy ciemności, pozwalające publiczności odizolować się od tego, co widać, i skupić się na muzyce. Niektórzy artyści proponują zamykanie oczu, inni rozdają opaski, jeszcze kolejni wygaszają światła na sali, a są nawet tacy, którzy oczekują od wykonawców gry w ciemnościach.

Na drugim solowym albumie Witalija Kyjanycy znalazła się komponowana w czasie pandemii covid Night Music, która na Szalonych Dniach Muzyki zostanie po raz pierwszy wykonana na żywo. Najlepiej jej słuchać właśnie w takim, prawie bezświetlnym, otoczeniu, nawet na leżąco. Utwór na bazie improwizacji z pogranicza jazzu i contemporary classical składa się z dwunastu części. Prowadzi słuchacza przez subtelny, czasem tajemniczy muzyczny pejzaż, niosący przede wszystkim ukojenie. A w finałowej części – ukołysanie.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Między snem a jawą uwalniają się fantazje, baśnie, a czasem ulotna muzyka, w którą z psotną rozkoszą włączają się tajemnicze skrzaty. Całe szczęście są bardzo muzykalne, potrafią pięknie słuchać muzyki, a nawet tańczyć. Razem pobawimy się w wieczorny koncert o poranku. Skrzypce, fortepian, puzon i kontrabas zagrają w nastroju serenadowym utwory, m.in. Beethovena, Mozarta, Debussy’ego, ale i miejsce na jazz też się znajdzie.

Opis koncertu

Między snem a jawą uwalniają się fantazje, baśnie, a czasem ulotna muzyka, w którą z psotną rozkoszą włączają się tajemnicze skrzaty. Całe szczęście są bardzo muzykalne, potrafią pięknie słuchać muzyki, a nawet tańczyć. Razem pobawimy się w wieczorny koncert o poranku. Skrzypce, fortepian, puzon i kontrabas zagrają w nastroju serenadowym utwory m.in. Beethovena, Mozarta, Debussy’ego, ale i miejsce na jazz też się znajdzie.

Parking dla wózków dziecięcych jest dostępny przy klatce schodowej bocznej (prawej) na poziomie wejścia dolnego. Obsługa festiwalu chętnie wskaże Ci drogę.

Opis koncertu

Kto z nas nie lubi muzyki o wieczornej porze? Niektóre owady i ptaki, zanim udadzą się na nocny odpoczynek, żegnają dzień cykaniem i pięknymi trelami. Mamy nucą swoim dzieciom kołysanki na dobranoc. Kiedy w letnie wieczory rozpalamy ognisko, rozmowy nad wesołymi płomieniami łatwo zamieniają się w śpiew. Sale koncertowe otwierają drzwi dla słuchaczy głównie wieczorami. I chociaż smok Bazylek zaprasza swych przyjaciół na koncert jeszcze przed południem, obiecuje wyczarować najciekawszą i najpiękniejszą muzykę nocy. Nie przez pomyłkę padło tu słowo „wyczarować” – jak na baśniowego bohatera przystało, Bazylek zna wiele legend z całego świata i nie boi się spotkań z czarodziejskimi istotami, czy to będzie niedźwiedź z suity Béli Bartóka, czy szkielety z utworu Camille’a Saint-Saënsa, czy też zjawa z muzyki Manuela de Falli. A odwagi i dobrego humoru doda smokowi i jego gościom słynna Mała nocna serenada Wolfganga Amadeusza Mozarta.

Parking dla wózków dziecięcych jest dostępny przy klatce schodowej bocznej (prawej) na poziomie wejścia dolnego. Obsługa festiwalu chętnie wskaże Ci drogę.

Program

Glenn Miller Moonlight Serenade [12’] *
Nocna burza [3’]
John Field Nokturn C-dur H.46 [7’] *
John Field Nokturn e-moll H.59 [7’] *
John Field Nokturn d-moll H.60 [7’] *
Ignacy Jan Paderewski Nokturn B-dur [16’] *

* opr. jazzowe na orkiestrę smyczkową

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Opis koncertu

Między snem a jawą uwalniają się fantazje, baśnie, a czasem ulotna muzyka, w którą z psotną rozkoszą włączają się tajemnicze skrzaty. Całe szczęście są bardzo muzykalne, potrafią pięknie słuchać muzyki, a nawet tańczyć. Razem pobawimy się w wieczorny koncert o poranku. Skrzypce, fortepian, puzon i kontrabas zagrają w nastroju serenadowym utwory m.in. Beethovena, Mozarta, Debussy’ego, ale i miejsce na jazz też się znajdzie.

Parking dla wózków dziecięcych jest dostępny przy klatce schodowej bocznej (prawej) na poziomie wejścia dolnego. Obsługa festiwalu chętnie wskaże Ci drogę.

Program

Krakowska Młoda Filharmonia – Orkiestra Symfoniczna Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych im. Mieczysława Karłowicza w Krakowie:
Henryk Czyż Canzona di barocco na orkiestrę smyczkową [5’]
Franz Schubert Pieśń Ständchen (Serenada) ze zbioru Łabędzi śpiew D.957 (opr. na skrzypce i orkiestrę Tomasz Chmiel) [5’]
Wojciech Kilar Wokaliza z filmu Dziewiąte wrota (opr. na skrzypce i orkiestrę Tomasz Chmiel) [4’]
Luis Bacalov Temat tytułowy z filmu Listonosz (opr. Tomasz Chmiel) [5’]
Tomasz Chmiel Wariacje na temat Kreislera na dwoje skrzypiec i orkiestrę [8’]

Orkiestra Symfoniczna Zespołu Szkół Muzycznych im. Marcina Józefa Żebrowskiego w Częstochowie:
Fryderyk Chopin Nokturn f-moll op. 55 nr 1 [5’] *
Benjamin Britten Soirées musicales op. 9 [12’]
I. March
II. Canzonetta
III. Tirolese
IV. Bolero
V. Tarantella
Charles Gounod Walc z II aktu opery Faust [5’]

 * opr. na orkiestrę

Program

Night And Day z musicalu Gay Divorce (muz. i sł. Cole Porter, opr. Manon Cousin) [2’]
Lai du Chèvrefeuille (Assez me plest e bien le voil…, muz. i sł. Marie de France, opr. Pauline Langlois de Swarte) [4’]
Heyamoli (tradycyjna pieśń gruzińska, opr. Tamar Buadze) [4’]
La lune (muz. Manon Cousin, sł. Bertille de Swarte) [3’]
Heiemo og Nykkjen (tradycyjna pieśń norweska, opr. Pauline Langlois de Swarte) [6’]
Mama compla (muz. i sł. Manon Cousin) [4’]
Khamei (anonimowy temat średniowieczny, sł. i opr. Élodie Pont) [4’]
Teir abhaile riu (celtycka muzyka tradycyjna, opr. Pauline Langlois de Swarte) [4’]
Bel astre que j’adore (anonim XV w., opr. Manon Cousin) [2’]
Akatombo (muz. Kosaku Yamada) [2’]
Blackbird (muz. i sł. John Lennon, Paul McCartney, opr. Manon Cousin) [4’]

Opis koncertu

Takich programów nie spotyka się często. Można go porównać do podróży przez muzykę – i to zarówno w czasie, jak i w przestrzeni. W tę wyprawę zabierze nas trio wokalne Les Itinérantes, czyli Manon Cousin, Pauline Langlois de Swarte oraz Élodie Pont. Wokalistki poznały się, kiedy odbywały studia z dziedziny teatru muzycznego. Każda z nich ma jednak trochę inne doświadczenia – z muzyką jazzową, world music czy muzyką dawną.

Trio nie wykonuje w zasadzie zapisanej muzyki tak, jak została nam przekazana w źródłach, częściej dokonuje opracowań, wpisuje w dawne utwory własne teksty. Czasem z konieczności – korzysta przecież z najdawniejszych, średniowiecznych czy tradycyjnych źródeł, z reguły niekompletnych, ale też po to, żeby dostosować utwory do trzyosobowego składu. A czasem po prostu po to, żeby uczynić muzykę bardziej własną.

W swoich programach artystki zestawiają muzykę tradycyjną, dawną, rozrywkową, musicalową, filmową… Z różnych epok – od najdawniejszych aż po współczesną. A nawet w różnych językach: francuskim, angielskim, ale też gaelickim, sefardyjskim czy gruzińskim. To naprawdę będzie podróż, odbywana i nocą, i dniem.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Opis koncertu

Między snem a jawą uwalniają się fantazje, baśnie, a czasem ulotna muzyka, w którą z psotną rozkoszą włączają się tajemnicze skrzaty. Całe szczęście są bardzo muzykalne, potrafią pięknie słuchać muzyki, a nawet tańczyć. Razem pobawimy się w wieczorny koncert o poranku. Skrzypce, fortepian, puzon i kontrabas zagrają w nastroju serenadowym utwory m.in. Beethovena, Mozarta, Debussy’ego, ale i miejsce na jazz też się znajdzie.

Parking dla wózków dziecięcych jest dostępny przy klatce schodowej bocznej (prawej) na poziomie wejścia dolnego. Obsługa festiwalu chętnie wskaże Ci drogę.

Program

Johann Strauss młodszy Uwertura z operetki Noc w Wenecji (opr. na orkiestrę dętą Jos van Braak) [9’]
Wolfgang Amadeusz Mozart Allegro (cz. I) z III Koncertu na róg Es-dur KV 447 (opr. na orkiestrę dętą Albert Loritz) [8’]
Antonin Dvořák Taniec słowiański op. 46 nr 4 (opr. na orkiestrę dętą Siegmund Goldhammer) [8’]
Antonin Dvořák Taniec słowiański op. 46 nr 8 (opr. na orkiestrę dętą Stephan Ametsbichler) [5’]
James Bond 007 – muzyka z filmów serii (opr. na orkiestrę dętą Johan de Meij) [8’]
A Tribute to Ray Charles: I Can’t Stop Loving You, Hit The Road Jack, Georgia On My Mind, Hallelujah I Love Her So, Unchain My Heart (opr. na orkiestrę dętą Peter Kleine Schaars) [10’]

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Program

Leoš Janáček I Kwartet smyczkowy Sonata Kreutzerowska JW VII/8 [19’]
I. Adagio – Con moto
II. Con moto
III. Con moto – Vivace – Andante – Adagio
IV. Con moto – Adagio – [Maestoso]
Arnold Schönberg Verklärte Nacht (Przemieniona noc) op. 4 na sekstet smyczkowy [30’]

Opis koncertu

„Kiedy mamy do czynienia z ekspresjonizmem? Kiedy w utworze znajdziemy kobietę, śmierć i noc”. Na powstanie tego żartu najprawdopodobniej największy wpływ miały wczesne utwory jednego z patronów muzyki XX wieku, Arnolda Schönberga. Sekstet Verklärte Nacht, którego tytuł tłumaczy się jako Przemieniona lub Rozjaśniona noc na szczęście oszczędza nam śmierci. Inspirowany jest historią zdrady i wybaczenia z wiersza Richarda Dehmela, w którym kobieta przyznaje się ukochanemu, że urodzi dziecko innego mężczyzny – ten jednak obejmuje ją i razem spoglądają w świt, zwiastujący szczęście.

Podtytuł I Kwartetu smyczkowego Leoša Janáčka pozornie odsyła słuchacza do arcydzieła Ludwiga van Beethovena – Sonaty A-dur op. 47 Kreutzerowskiej. Okazuje się jednak, że nie bezpośrednio, a raczej – podobnie jak kompozycja Schönberga – inspirowana jest literaturą: nowelą Lwa Tołstoja. Tutaj znajdziemy i kobietę, i śmierć – a dokładniej zazdrosnego męża, który zabija swoją żonę. W utworze roi się od wskazówek dla wykonawców: lekko, ekspresyjnie, ostro, słodko, energicznie i z pasją, jakby mówiąc… Kompozytorowi zależało, żeby kwartet oddał wielorakie emocje przenikające literacki pierwowzór.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Orkiestra Szkoły Muzycznej I i II st. im. Tadeusza Szeligowskiego w Lublinie:
Glenn Miller Moonlight serenade [12’] *
John Field Nokturn d-moll H.59A [4’] *
Ignacy Jan Paderewski Nokturn B-dur ze zbioru Miscellanea op. 16 nr 4  [16’] *

* opr. jazzowe na orkiestrę smyczkową

Orkiestra Symfoniczna Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych Nr 1 w Warszawie:
Edvard Grieg I Suita z muzyki do dramatu Peer Gynt (wybór) [11’]
I. Poranek
III. Taniec Anitry
IV. W grocie Króla Gór
Pablo Sarasate Melodie cygańskie na skrzypce i orkiestrę op. 20 [9’]
Béla Bartók Rumuńskie tańce ludowe w wersji na orkiestrę BB 76 [7’]
I. Jocul cu bâta (Taniec z pałeczką)
II. Brâul (Taniec z szarfą)
III. Pe loc (W jednym miejscu)
IV. Buciumeana (Taniec z Bucium)
V. Poarga româneasca (Rumuńska polka)
VI. Maruntel (Szybki taniec)

Opis koncertu

Zespół Bastarda (Pokrzywiński, Górczyński, Szamburski) oraz gość specjalny Jerzy Rogiewicz – wylatują w Kosmos z nową misją muzyczną. Chcą nie tylko wysłać cenne informacje oraz dźwięki do innych cywilizacji, ale pragną także zdobyć i pozyskać to samo od napotkanych na swojej drodze „obcych”. Jaka to będzie wymiana? Czy będzie pokojowa i harmonijna? A może pełna napięcia i grozy? Przekonamy się o tym na wspólnej podróży w nieznane. Zapnijcie pasy, załóżcie skafandry, przygotujcie instrumenty. Lecimy!!!

Program

George Gershwin Błękitna Rapsodia (opr. Sammy Nestico) [3’]
Henry Mancini Moon River (opr. Bill Byers) [3’]
Wayne Shorter Children of the Night (opr. Mark Taylor) [6’]
Glenn Miller Moonlight Serenade (opr. Mark Taylor) [4’]
Pat Metheny Every Summer Night (opr. Bob Curnow) [7’]
Fryderyk Chopin Preludium e-moll op. 28 nr 4 (opr. Wojtek Kostrzewa) [5’]
Nikołaj Rimski-Korsakow Suita symfoniczna Szeherezada op. 35 (opr. Sammy Nestico) [3’]
Antônio Carlos Jobim Quiet Nights (opr. Mark Taylor) [4’]
Dizzy Gillespie A Night in Tunisia (opr. Peter Herbolzheimer) [5’]

Opis koncertu

Big bandy należą do najatrakcyjniejszych, klasycznych już zespołów – i to nie tyle w dziedzinie muzyki jazzowej, ile muzyki w ogóle. Żadna inna formacja nie potrafi grać tak, że dźwięk nie tylko słyszymy i odbieramy emocjonalnie, ale wręcz czujemy w trzewiach, porywa nas. Big bandów, a właściwie jazzu w ogóle, niezależnie od tego, z którego nurtu, najlepiej słucha się nocą. A nawet jeśli w dzień, to w ciemnym klubie, w którym czas i to, że na zewnątrz świeci słońce, przestaje mieć znaczenie.

Wiele jazzowych standardów w swoich często pomijanych w wykonaniach tekstach, mówi o nocy i tym, co się pod osłoną nocy dzieje. O staniu pod furtką ukochanej i śpiewaniu serenady w ciepłym letnim powietrzu przy świetle księżyca (Moonlight Serenade), o spotkaniu kochanków pod gwiazdami (Quiet Nights), o samotnym błądzeniu po mieście (Children Of The Night) czy o tym, że noc rozpędza smutki dnia i przynosi ulgę (A Night In Tunisia). A czasem, kiedy nie ma słów, zostaje nam wyobraźnia i to od nas zależy, co może się dziać na przykład Every Summer Nights.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Franz Schubert VIII Symfonia h-moll Niedokończona D.759 [25’]
I. Allegro moderato
II. Andante con moto
Władysław Żeleński Romans op. 40 na wiolonczelę i orkiestrę [10’]
Stanisław Moniuszko Uwertura fantastyczna Bajka (Opowieść zimowa) [13’]

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Opis koncertu

Zespół Bastarda (Pokrzywiński, Górczyński, Szamburski) oraz gość specjalny Jerzy Rogiewicz – wylatują w Kosmos z nową misją muzyczną. Chcą nie tylko wysłać cenne informacje oraz dźwięki do innych cywilizacji, ale pragną także zdobyć i pozyskać to samo od napotkanych na swojej drodze „obcych”. Jaka to będzie wymiana? Czy będzie pokojowa i harmonijna? A może pełna napięcia i grozy? Przekonamy się o tym na wspólnej podróży w nieznane. Zapnijcie pasy, załóżcie skafandry, przygotujcie instrumenty. Lecimy!!!

Program

Claudio Monteverdi VIII Księga madrygałów (wybór)
Il lamento della ninfa (Lament nimfy) SV 163 (sł. Ottavio Rinuccini) [7’]
Il combattimento di Tancredi e Clorinda (Walka Tankreda i Kloryndy) SV 153 (sł. Torquato Tasso) [20’]
Hor che’l ciel e la terra e‘l vento tace (W tej cichej w niebie i na ziemi porze) SV 147 (sł. Francesco Petrarca) [9’]

Opis koncertu

Koncert Ricercar Consort *Philippe Pierlot realizowany jest dzięki wsparciu Wallonie-Brussels International

Choć tytuł VIII Księgi Claudia Monteverdiego (wydanej w 1638 roku) wskazuje, że zawiera on madrygały, to kompozycje w niej zawarte bardzo się od siebie różnią. Świetnie pokazuje to zestawienie Hor che’l ciel e la terra, Lamentu Nimfy oraz Walki Tankreda z Kloryndą – wszystkich do słów pierwszej klasy włoskich poetów.

Pierwsze z dzieł przypomina madrygał w stylu, który powoli zaczynał wychodzić z mody na początku XVII wieku. Jest dwuczęściowy, przeznaczony na sześć głosów i zbudowany ze skontrastowanych odcinków. Z bardziej nowoczesnych środków Monteverdi do zespołu wokalnego dodał instrumenty.

Lament Nimfy to niewielka scena dramatyczna, w której trzygłosowy męski zespół komentuje sytuację porzuconej kobiety (powtarzając na przykład miserella – „biedna”), a ona sama skarży się na kochanka, który ją zdradził.

Combattimento… zaś to już cała sceniczna historia. Kompozytor sięgnął po tragiczny epizod z Jerozolimy wyzwolonej Tassa. Chrześcijański rycerz Tankred zakochuje się z wzajemnością w muzułmance i przeciwniczce w wojnie – Kloryndzie. Ta wyżej stawia honor niż miłość i w męskim przebraniu pojedynkuje się z ukochanym. Przegrywa i umiera, przed śmiercią wyjawiając swoją tożsamość i prosząc o chrzest.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Wolfgang Amadeus Mozart Serenada D-dur Serenata notturna KV 239 [13’]
I. Marcia: Maestoso
II. Menuetto
III. Rondeau: Allegretto – Adagio – Allegro
Mikołaj Piotr Górecki Concerto-Notturno op. 13 na skrzypce i orkiestrę smyczkową [16’]
I. Lento
II. Allegro
III. Molto lento
Arnold Schönberg Verklärte Nacht (Przemieniona noc) op. 4 w wersji na orkiestrę smyczkową [30’]

Opis koncertu

Notturno – „nocny” – może nam się kojarzyć z nokturnem, gatunkiem muzyki fortepianowej. To jednak przymiotnik, który nadawano utworom jeszcze, kiedy nokturny fortepianowe nie istniały. Wolfgang Amadeus Mozart napisał kilkanaście serenad, będących za jego czasów utworami rozrywkowymi, granymi często w plenerze i zwykle mającymi taneczny charakter. Dwie z nich dookreślone są jako notturno, a jedna – najbardziej znana – jako Mała nocna muzyka. Serenada D-dur na smyczki i kotły wszystkie trzy części ma taneczne. Pierwsza to elegancki marsz, druga – nieco przysadzisty menuet, trzecia – choć nie odwołuje się wprost do żadnego tańca, pozostaje w skocznym, radosnym charakterze.

W Concerto-Notturno Mikołaja Piotra Góreckiego nastrój nocy przywołują części skrajne – liryczne i kojące. Środkowe ogniwo pozwala soliście zaprezentować wirtuozerię. Jeśli pasuje ono do nocy, to być może jako burzliwy sen.

Koszmar przeżywa na pewno bohaterka wiersza Roberta Dehmela, który zainspirował Arnolda Schönberga do napisania poematu Verklärte Nacht. Przyznaje się ona w nim swojemu mężowi, że jest w ciąży z innym mężczyzną. Jej ukochany wybacza jej jednak, a otaczająca ich noc ustępuje miejsca świtowi.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Wolfgang Amadeus Mozart Serenada D-dur KV 239 Serenata notturna [13’]
I. Marcia maestoso
II. Menuetto
III. Rondo. Alegretto – Adagio – Allegro
Claude Debussy Clair de lune (cz. III) z Suite bergamasque (opr. na orkiestrę André Caplet) [6’]
Felix Mendelssohn-Bartholdy Nokturn z muzyki do Snu nocy letniej wg Williama Szekspira op. 61 [7’]
Michaił Glinka Wspomnienie letniej nocy w Madrycie (II Uwertura hiszpańska) [10’]

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Program

Ernest Chausson Poème op. 25 na skrzypce i orkiestrę [17’]
Nikołaj Rimski-Korsakow Suita symfoniczna Szeherezada op. 35 [42’]
I. Morze i okręt Sindbada
II. Opowieść o księciu kalandarze
III. Młody książę i młoda księżniczka
IV. Święto w Bagdadzie. Morze. Okręt rozbija się o skałę

Opis koncertu

Według arabskiej legendy córka wezyra, piękna Szeherezada postanowiła uratować wiele kobiet, wychodząc za sułtana, który każdą kolejną swoją żonę zabijał następnego dnia po zawarciu małżeństwa. Szeherezada miała dar opowiadania, w noc poślubną zaczęła więc snuć baśń. Sprytna bohaterka przerwała ją jednak tuż przed decydującym momentem. Sułtan chciał poznać zakończenie, postanowił więc poczekać z egzekucją do jutra. I mężczyzna odkładał wyrok przez tysiąc i jedną noc – w tym czasie zdążył zakochać się w Szeherezadzie i darował jej życie.

Do Baśni tysiąca i jednej nocy sięgnął między innymi Nikołaj Rimski-Korsakow. Cztery części jego orkiestrowej suity łączą groźny temat sułtana i liryczny, skrzypcowy temat Szeherezady. Spaja je też muzyczna ilustracja falującego morza.

Chociaż Poème Ernesta Chaussona nie ma tak sugestywnego tytułu, ale u jego źródeł – oprócz zamówienia wirtuoza skrzypiec Eugène’a Ysaÿe’a – także leży literacka opowieść: Pieśń tryumfującej miłości Iwana Turgieniewa o mężczyźnie zakochanym w żonie swojego przyjaciela i o „pieśni miłości”, która szczerze zakochanym pozwala dokonywać cudów.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Młodzieżowa Orkiestra Symfoniczna im. Karola Szymanowskiego – Orkiestra Symfoniczna Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej II st. im. Karola Szymanowskiego w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Wojciecha Kilara w Katowicach:
Mieczysław Karłowicz Poemat symfoniczny Rapsodia litewska op. 11 [23’]

Orkiestra Symfoniczna Zespołu Szkół Muzycznych w Białymstoku:
Siergiej Rachmaninow Poemat symfoniczny Wyspa umarłych op. 29 [22’]

Program

Edvard Grieg Suita z czasów Holberga op. 40 (wybór; opr. Maarten Jense) [12’]
I. Prelude
II. Sarabande
III. Rigaudon
Ludwig van Beethoven Rondo (cz. III) z VIII Sonaty fortepianowej c-moll op. 13 Patetycznej (opr. Leonhard Paul) [6’]
Gerald Resch Grid (wybór) [5’]
I. Semplice con fantasia. Senza metro e rubato, non troppo lento
II. Canone quasi Blues. Omaggio à Conlon Nancarrow
Chick Corea Spain (opr. Philip Marillia) [4’]
Christof Dienz Knödelpolka (opr. Johannes Weichinger) [2’]
Meraner Jodler, Steirer oraz Ischler Schleuniger (melodie tradycyjne, opr. Rudi Pietsch) [5’]
Christian Maurer Surivisation [6’]
Steven Verhelst Song for Japan (opr. Tetsuya Watanabe) [6’]
Philippe Geiss Imaginary Dances [8’]

Opis koncertu

Dopóki nie wynaleziono sposobów utrwalania dźwięku, które byłyby wystarczająco wierne i wystarczająco niedrogie, żeby mieć komercyjny sens – opracowania utworów na mniejsze składy, a przede wszystkim na fortepian, były koniecznością (najczęściej transkrybowano w taki sposób opery i kompozycje orkiestrowe). Jednak w XX wieku, kiedy upowszechniły się radio, płyty gramofonowe, potem kasety i CD, a zwłaszcza w XXI stuleciu, gdy prawie całą muzykę mamy na jedno kliknięcie, transkrypcja zmieniła swoją funkcję. Nie straciła jednak racji bytu. Filozof muzyki Peter Szendy powiedział: „Kocham ich – aranżerów – bardziej niż kogokolwiek innego”. Cenimy ich, bo dopuszczają nas do swojego sposobu słuchania muzyki. Słuchamy tego, jak słyszą oni sami.

Opracowania na nowe składy pozwalają nam odkryć utwór na nowo – czasem zostanie z niego szkielet, a czasem wręcz przeciwnie, wybije się detal. Niekiedy dostrzeżemy warstwę, która w oryginalnej wersji się ukrywała. Poza tym, gdy opracowania pisane są na niezbyt tradycyjny skład – jak kwartet saksofonowy – wszelkie granice repertuarowe przestają mieć znaczenie. Aureum Saxophon Quartett korzysta z tego w całej pełni, grając muzykę od Beethovena po Coreę, od Griega po melodie tradycyjne.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Johann Sebastian Bach Wariacje Goldbergowskie BWV 988

Opis koncertu

Chyba nie istnieje coś takiego, jak najsłynniejszy utwór Johanna Sebastiana Bacha – większość jest absolutnie mistrzowska, a z wieloma związane są bardziej lub mniej wiarygodne opowieści. Czy to z dziełami religijnymi (pasje, kantaty, Msza h-moll, Magnificat…), czy instrumentalnymi (Kunst der Fuge, Koncerty brandenburskie, Suity orkiestrowe, Das wohltemperierte Klavier…). Być może najbardziej znana legenda owiewa Wariacje Goldbergowskie na instrument klawiszowy, przekazana – lub zmyślona – przez pierwszego monografistę kompozytora, Johanna Nicolausa Forkla.

Forkel twierdził, że utwór ten zamówił wspaniały wirtuoz, Johann Gottlieb Goldberg, zatrudniony przez Hermana Karla von Keyserlinga, rosyjskiego ambasadora na dworze saksońskim. Wariacje miały być grane hrabiemu, by złagodzić jego bezsenność. Nie chodziło raczej o to, by przy nich zasnął, ale by przyjemnie spędził czas.

Utwór ma, typowo dla Bacha, doskonale przemyślaną budowę. Otwiera go i zamyka melodyjna, melancholijna Aria. Pomiędzy nimi znajdziemy trzydzieści wariacji na jej temat, ułożonych w grupach po trzy. W każdej grupie pierwsza część jest zwykle taneczna, druga wirtuozowska, a trzecia – to kanon.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Richard L. Saucedo Into Moonlight’s Mist [5’]
Johan de Meij Journey in the Dark (cz. IV) z I Symfonii The Lord of the Rings [9’]
Wojciech Kilar Suita z filmu Dracula (opr. Grzegorz Duchnowski) [25’]
Alan Silvestri Tematy z filmu Van Helsing (opr. Jan Valta) [12’]

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Program

godz. 22:30:
Adam Kośmieja materiał z płyty Infinity. Adam Kośmieja plays Canto Ostinato (premiera, Warner 2023)

godz. 23:30:
Bartek Wąsik materiał z płyty Daydreamer (Mystic 2022)[60′]

Opis koncertu

Uwaga! Ze względu na wykorzystanie w pierwszej części koncertu przestrzennego nagłośnienia, najlepszy odbiór gwarantują miejsca w środkowej części w strefie I – na parterze i w amfiteatrze.

Nocą czas płynie inaczej, wolniej. W muzyce takiego rozciągnięcia możemy doświadczyć, słuchając kompozycji z nurtów określanych wspólnie jako minimalizm – utworów, które składają się z długich, prawie niezmiennych dźwięków, lub w których krótkie odcinki muzyczne ulegają zapętleniu. Canto ostinato Simeona ten Holta z 1976 roku należy do najsłynniejszych tego typu kompozycji.

Canto ostinato nie ma określonej długości – kompozytor zanotował 106 krótkich, melodyjnych („canto” znaczy śpiew) odcinków, które można powtarzać dowolną liczbę razy. Utwór początkowo przeznaczony był na cztery fortepiany, ale dzisiaj najczęściej grają go zespoły kameralne. Jak brzmi na jednym fortepianie, z dodanymi wcześniej nagranymi partiami? Pianista Adam Kośmieja, znany z podejmowania nietypowych wyzwań, zdecydował się to sprawdzić, co usłyszymy po raz pierwszy właśnie na Szalonych Dniach Muzyki. Canto ostinato to dla niego, jak sam mówi: „muzyczna podróż, w której słuchacz doświadczy wielu wrażeń – od medytacyjnych, płynących, relaksujących dźwięków, przez wybuchy emocji […], okazjonalne pikantne akcenty i nieregularną energię rytmiczną […], piękną melodię, która ujawnia się po bardzo długim czasie i, powtarzana, zapada głęboko w pamięć odbiorcy”.

***

Bartek Wąsik pianista, aranżer, kompozytor, sięgnął na swojej debiutanckiej solowej płycie po piosenki zespołu Radiohead. Artysta wybrał ich dwanaście i każdą opracował na swój instrument – solowy fortepian. Zawsze kiedy gramy cudzą muzykę, wkładamy w nią własne doświadczenia i emocje. Zwłaszcza, kiedy wybieramy utwory, z którymi się utożsamiamy, a tak jest w przypadku Bartka Wąsika i piosenek Radiohead: „Wprowadzają mnie w lekką wibrację, nie dają spokoju. Otwierają świat skojarzeń, którymi chciałem się podzielić”.

Muzyk wspomina, że pomysł na płytę zrodził się z pandemicznego grania dla samego siebie w zamknięciu i późniejszych koncertów z repertuarem wtedy obmyślonym. To jednak nie tylko proste przeniesienie piosenek na fortepian. Niektóre utwory są bardzo rozbudowane, z wykorzystaniem środków typowych dla klasycznej, nawet wirtuozowskiej gry na fortepianie, niektóre nastrojem wydają się iść wbrew pierwowzorom. A co najważniejsze – złożone zostały w zupełnie nową całość, nową historię: od Everything In Its Right Place po Motion Picture Soundtrack.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Opis koncertu

Marzycie o gwiazdce z nieba? Zapraszamy na koncert, podczas którego dźwiękami muzyki wyczarujemy niebo pełne tańczących, bajkowych gwiazdek. Serenady, nokturny, pieśni i kołysanki sprawią, że nasze sny staną się kolorowe, a rozgwieżdżone niebo będzie na wyciągnięcie ręki.

Parking dla wózków dziecięcych jest dostępny przy klatce schodowej bocznej (prawej) na poziomie wejścia dolnego. Obsługa festiwalu chętnie wskaże Ci drogę.

Program

Wolfgang Amadeus Mozart Uwertura do opery Czarodziejski flet KV 620 [7’]
Ludwig van Beethoven Romans F-dur op. 50 na skrzypce i orkiestrę [8’]
Jean Sibelius Valse triste op. 44 nr 1 [6’] *
Camille Saint-Saëns Poemat symfoniczny Danse macabre op. 40 [8’]
Franz Schubert Allegro moderato (cz. I) z VIII Symfonii h-moll Niedokończonej D.759 [12’]
Radosław Broda The Essence of the Night [8’]

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Program

Felix Mendelssohn-Bartholdy muzyka do Snu nocy letniej wg Williama Szekspira op. 61 (wybór) [37’]
Uwertura: Allegro di molto – Poco ritenuto
I. Scherzo: Allegro vivace
III. Pieśń z chórem: Allegro ma non troppo
V. Intermezzo: Allegro appassionato – Allegro molto comodo
VII. Nokturn: Andante tranquillo
IX. Marsz weselny: Allegro vivace
X. Marsz pogrzebowy: Andante comodo
Finale: Allegro di molto

Opis koncertu

Świat fantazji pociąga nas od zawsze, od starożytnych mitów, skandynawskich sag, legend arturiańskich po dzisiejsze filmy i literaturę fantasy. Idea uniwersum, w którym intrygi zawiązuje i rozwiązuje magia, jest wciąż atrakcyjna, obecna także w twórczości dla dzieci i młodzieży.

Fantastyczną rzeczywistość, dla jednych baśniową i pogodną, dla innych trudną i wieloznaczną, stworzył także William Szekspir – znakomity angielski dramatopisarz XVI wieku, w komedii Sen nocy letniej, będącej opowieścią o miłosnych perypetiach kilku zakochanych par w ateńskim lesie, w królestwie Oberona i Tytanii – króla i królowej elfów.

Zafascynowany dziełem Szekspira, 230 lat później w 1826 roku, 17-letni geniusz Feliks Mendelssohn-Bartholdy, skomponował uwerturę do Snu nocy letniej. Feliks już wcześniej okrzyknięty był „cudownym dzieckiem”, komponował symfonie, grał na fortepianie, organach, skrzypcach, altówce, studiował historię, geografię, filozofię. Wiele lat później, na zamówienie króla Prus, Mendelssohn dokomponował kolejnych 13 części oprawy muzycznej całej komedii Szekspira. W dzisiejszym koncercie usłyszymy wybór 8 części, a w nim słynną uwerturę, scherzo i marsz weselny.

Opis koncertu

Marzycie o gwiazdce z nieba? Zapraszamy na koncert, podczas którego dźwiękami muzyki wyczarujemy niebo pełne tańczących, bajkowych gwiazdek. Serenady, nokturny, pieśni i kołysanki sprawią, że nasze sny staną się kolorowe, a rozgwieżdżone niebo będzie na wyciągnięcie ręki.

Program

Marc-Antoine Charpentier
Première Leçon de Ténèbres pour Vendredy Saint (Ciemne Jutrznie: pierwsza lekcja na Wielki Piątek) H.105
Tristis est anima mea (Smutna jest dusza moja) H.112
Magdalena lugens (Magdalena pogrążona w żałobie) H.343
Miserere (Zmiłuj się nade mną) H.157

Opis koncertu

Koncert Ricercar Consort *Philippe Pierlot realizowany jest dzięki wsparciu Wallonie-Brussels International

Do połowy XX wieku w Kościele katolickim odprawiano w Wielkim Tygodniu nabożeństwo tenebrae – ciemne jutrznie. W noce Wielkiego Czwartku, Piątku i Soboty gromadzono się, by rozważać teksty pasujące do okresu poprzedzającego wspomnienie męki i śmierci Jezusa. Stopniowo gaszono wtedy świece, a ostatnią z piętnastu ukrywano za ołtarzem. W ten sposób wchodzono w ciemność nocy śmierci Chrystusa.

Po mroczne teksty ciemnych jutrzni chętnie sięgali kompozytorzy. Najchętniej – po czytania z pierwszej części liturgii, czyli pierwszego nokturnu, zaczerpnięte z Lamentacji Jeremiasza. Każde z nich kończy się wezwaniem Jerozolimy, by nawróciła się do Pana – w kompozycjach to powtórzenie tekstu bardzo często wraca też jako muzyczny refren.

Francuski barokowy kompozytor napisał również responsoria, które pojawiały się w ciemnych jutrzniach obok czytań. Pośród nich znajdziemy Miserere do słów Psalmu 51, a także być może najsłynniejszy tekst tego nabożeństwa – Tristis est anima mea, oparty na słowach Jezusa w ogrodzie oliwnym. Co prawda nie należy do tej liturgii tekst o żałobie Marii Magdaleny, jednak koresponduje on z pasyjną tematyką – ciemnością, w której pogrąża się dusza.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Orkiestra Dęta Państwowej Szkoły Muzycznej I i II st. im. Karola Szymanowskiego w Płocku:
Johan de Meij Journey in the Dark (cz. IV) z I Symfonii The Lord of the Rings [9’]
Alan Silvestri Tematy z filmu Van Helsing (opr. Jan Valta) [12’]
Danny Elfman Główny temat z filmu Batman (opr. Alan Catherall) [3’]

Opolska Orkiestra Młodzieżowa – Orkiestra Dęta Państwowej Szkoły Muzycznej I i II st. im. Fryderyka Chopina w Opolu:
Antonin Dvořák Taniec słowiański op. 46 nr 4 (opr. na orkiestrę dętą Siegmund Goldhammer) [8’]
James Bond 007 – muzyka z filmów serii (opr. na orkiestrę dętą Johan de Meij) [8’]
A Tribute to Ray Charles: I Can’t Stop Loving You, Hit The Road Jack, Georgia On My Mind, Hallelujah I Love Her So, Unchain My Heart (opr. na orkiestrę dętą Peter Kleine Schaars) [10’]

Opis koncertu

Marzycie o gwiazdce z nieba? Zapraszamy na koncert, podczas którego dźwiękami muzyki wyczarujemy niebo pełne tańczących, bajkowych gwiazdek. Serenady, nokturny, pieśni i kołysanki sprawią, że nasze sny staną się kolorowe, a rozgwieżdżone niebo będzie na wyciągnięcie ręki.

Parking dla wózków dziecięcych jest dostępny przy klatce schodowej bocznej (prawej) na poziomie wejścia dolnego. Obsługa festiwalu chętnie wskaże Ci drogę.

Program

Jean Sibelius Poemat symfoniczny Nocna kawalkada i wschód słońca op. 55 [16’]
Mieczysław Karłowicz Poemat symfoniczny Rapsodia litewska op. 11 [19’]
Modest Musorgski Poemat symfoniczny Noc na Łysej Górze [12’]

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Program

Marcus Paus Portals – Koncert podwójny na skrzypce, wiolonczelę i orkiestrę smyczkową (2023) [20’]*
Samuel Barber Adagio na smyczki [9’]
Edward Elgar Serenada e-moll op. 20 na orkiestrę smyczkową [13’]
I. Allegro piacevole
II. Larghetto
III. Allegretto

* prawykonanie światowe

Opis koncertu

KONCERT TAKŻE W TRANSMISJI ONLINE

Samuela Barbera pamięta się przede wszystkim ze względu na jego tęskne, głęboko melancholijne Adagio na smyczki – choć napisał wiele wspaniałych kompozycji, jak choćby wokalno-instrumentalne Knoxville: Summer of 1915. Jednak trudno się temu dziwić. Adagio to kompozycja o niespotykanej emocjonalnej sile. Na początku XXI wieku radio BBC przeprowadziło nawet ankietę, w której słuchacze obwołali arcydzieło Barbera „najsmutniejszym utworem klasycznym w historii”. Mało kto pamięta też dzisiaj, że początkowo było ono drugą częścią pełnego Kwartetu smyczkowego h-moll op. 11.

Elegijny nastrój łączy Barbera z dużą częścią muzyki brytyjskiej. Drugie, wolne ogniwo Serenady e-moll Edwarda Elgara jest delikatniej melancholijne, ale równie romantyczne. Pierwsza część utworu ma żywsze tempo i kołyszący rytm. Niektórym przypomina kołysankę, inni widzą w niej aubadę – dawniej pieśń o rozstaniu kochanków o świcie. Z jej lekkością koresponduje równie idylliczno-melancholijny finał.

Jak w tym towarzystwie zabrzmią Portals współczesnego kompozytora norweskiego Marcusa Pausa? W tym urok nowych utworów, że trzeba się wybrać na koncert, żeby się przekonać.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

W swojej serii obrazów Ikony norweski artysta Kjell Pahr-Iversen podejmuje próbę „stworzenia dzieł ogromnej wagi dla odbiorcy, obrazu, który reaguje”.

Te tajemnicze obrazy wydają mi się być prawie metafizycznymi progami czy ościeżami. Nie wiem, dokąd prowadzą, ale nasycone są pewną intensywną obecnością, którą tylko wzmacniają powtórzenia motywiczne – z jednego obrazu na kolejny.

W Portals, moim nowym koncercie podwójnym na skrzypce, wiolonczelę i orkiestrę smyczkową, podjąłem się podobnego zadania:

W tym dziele zgłębianie i powtarzanie bardzo wyraźnie zdefiniowanego materiału tematycznego pozwala nam oglądać przebłyski wciąż zmieniającej się muzycznej scenografii.

Utwór ten jest dowodem zainteresowania, które mam dla podwyższonej ekspresyjności i motywicznej surowości, rozwijających się w ramach autoreferencyjnej mozaiki.

Jako takie Portals składa się z serii wydestylowanych części, z których każda oparta jest na tym samym lirycznym temacie, a których fragmenty tworzą nowe tematyczne tożsamości i muzyczne sytuacje na przestrzeni całego dzieła.

Marcus Paus

Wydarzenie odbywa się w ramach projektu „Interakcje/Integracje”, który jest wdrażany przez Sinfonię Varsovię we współpracy z Norwegian Youth Chamber Music Festival (K&MFEST) zrealizowany dzięki środkom pochodzącym z Mechanizmu Finansowego EOG 2014-2021 w ramach programu “Kultura”.

Wspólnie działamy na rzecz Europy zielonej, konkurencyjnej i sprzyjającej integracji społecznej.

Więcej informacji: interakcje-integracje.pl

Program

Astor Piazzolla Milonga del Angel [4’]
Marco Pereira Bate-coxa [4’]
Stephane Grappelli Les valseuses [3’]
Thibault Cauvin
Jeux Interdits II (Zakazane zabawy II) [4’]
Bach autrement I (inspirowane Preludium C-dur z I tomu Das wolhtemperierte Klavier BWV 846) [3’]
Bach autrement II (inspirowane Preludium z I Suity wiolonczelowej G-dur BWV 1007) [3’]
Bach autrement III (inspirowane Preludium BWV 855a) [3’]
Mathias Duplessy Chevauchée celeste (Niebiańska przejażdżka) [5’]
Sébastien Vachez Raga du soir (Wieczorna raga) [4’]

Opis koncertu

• Gitarzyści klasyczni nie mają łatwego życia. Co prawda repertuar na ich instrument istnieje – od klasycznych sonat po utwory dwudziestowieczne i współczesne, ale jest go znacznie mniej niż na wiele innych instrumentów. Często więc sięga się po transkrypcje kompozycji fortepianowych czy na inne składy. W recitalu Thibaulta Cauvina usłyszymy więc zarówno kompozycje od początku myślane na gitarę: Bate-coxa Marca Pereiry czy Raga du soir Sébastiena Vacheza, ale i takie, które możemy znać z innych wersji, nawet zespołowych: Milonga del Angel Astora Piazzolli, Les valseuses Stephane’a Grappellego czy Chevauchée celeste Mathiasa Duplessy’ego.

Niekiedy kompozytorzy idą nawet dalej, pisząc utwory „w odpowiedzi na”. Cauvin w ten sposób prowadzi muzyczny dialog z mistrzem Johannem Sebastianem Bachem. W utworach Bach autrement („Bach inaczej”) nie tyle wykonuje, ile rozwija własne myśli z Bachowskich słynnych pierwowzorów.

Gitara jest też stosunkowo cichym instrumentem i najlepiej brzmi solo, bez konkurencji, która mogłaby ją zagłuszyć. Nawet w większej sali potrafi więc stworzyć wrażenie kameralności i intymności, do których Bach autrement doskonale pasują.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Orkiestra Symfoniczna Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II st. im. Karola Szymanowskiego we Wrocławiu:
Wolfgang Amadeus Mozart Uwertura do opery Czarodziejski flet KV 620 [7’]
Ludwig van Beethoven Romans F-dur op. 50 na skrzypce i orkiestrę [8’]
Camille Saint-Saëns Poemat symfoniczny Danse macabre op. 40 [8’]

Polska Młodzieżowa Orkiestra Symfoniczna – Orkiestra Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II st. im. Fryderyka Chopina w Bytomiu:
Wolfgang Amadeus Mozart Serenada D-dur KV 239 Serenata notturna [13’]
I. Marcia: Maestoso
II. Menuetto
III. Rondo: Alegretto – Adagio – Allegro
Claude Debussy Clair de lune (cz. III) z Suite bergamasque (opr. na orkiestrę André Caplet) [6’]
Johannes Brahms Taniec węgierski nr 5 g-moll [3’]

Opis koncertu

Czym jest sen? Gdzie błądzi nasz duch, dokąd idzie na spacer, kiedy śpimy? W muzycznej, wielowymiarowej podróży po krainie snu powędrujemy od momentu zaśnięcia do chwili przebudzenia, z Polski przez Afrykę na wyspy Salomona, od oryginalnych źródłowych tekstów i melodii do minimalistycznej, transowej audiosfery stanu przejścia z jawy do snu i z powrotem.

Program

Ludwig van Beethoven Uwertura z muzyki do dramatu Egmont wg Johanna Wolfganga von Goethe op. 84 [8’]
Henryk Wieniawski II Koncert skrzypcowy d-moll op. 22 [22’]
I. Allegro moderato
II. Romance: Andante non troppo
III. Allegro con fuoco – Allegro moderato (à la zingara)

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Program

Wolfgang Amadeus Mozart Allegro (cz. I) z serenady Eine kleine Nachtmusik KV 525 [7’]
Wolfgang Amadeus Mozart III Koncert skrzypcowy G-dur KV 216 [24’]
I. Allegro
II. Adagio
III. Rondo: Allegro
Joseph Haydn Symfonia G-dur Wieczór Hob. I:8 [21’]
I. Allegro molto
II. Andante
III. Menuetto
IV. La tempesta: Presto
Karol Lipiński Finale (cz. IV) z III Symfonii B-dur op. 2 nr 3 [5’]

Opis koncertu

Poznając historię muzyki, wiele spraw upraszczamy – to konieczność, nie zmieścilibyśmy przecież wszystkich szczegółów ani w szkolnych programach, ani nawet w akademickich podręcznikach.

I tak często mówi się, że instrumentalna muzyka barokowa, zwłaszcza XVII wieku, bywała ilustracyjna – znajdziemy w niej utwory mające odtwarzać zjawiska przyrody, brzmienia i charaktery pór roku, nawet wydarzenia biblijne czy historyczne. W XIX wieku natomiast zaczęto pisać tak zwane utwory programowe – malujące dźwiękami całe opowieści. Pomiędzy nimi klasycyzm zostawia się jako domenę tak zwanej muzyki absolutnej, czyli takiej, w której najważniejsze są same dźwięki, formy, harmonia, mistrzowskie rzemiosło. To epoka symfonii i kwartetu smyczkowego, sonaty i koncertu instrumentalnego.

I wiele utworów potwierdza tę tezę – jak koncerty skrzypcowe Wolfganga Amadeusa Mozarta, w których ważne są abstrakcyjne relacje wirtuozowskiej partii solowej i orkiestry, czy III Symfonia B-dur Karola Lipińskiego. Ale są też takie, które nie pasują do stereotypu – na przykład trzy symfonie Josepha Haydna pod tytułami Poranek, Południe i Wieczór, z których najbardziej znana jest ostatnia, z burzą – La tempesta – w części finałowej.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Opis koncertu

Czym jest sen? Gdzie błądzi nasz duch, dokąd idzie na spacer, kiedy śpimy? W muzycznej, wielowymiarowej podróży po krainie snu powędrujemy od momentu zaśnięcia do chwili przebudzenia, z Polski przez Afrykę na wyspy Salomona, od oryginalnych źródłowych tekstów i melodii do minimalistycznej, transowej audiosfery stanu przejścia z jawy do snu i z powrotem.

Program

Henri Dutilleux Ainsi la nuit (Tak więc noc) [18’]
I. Nocturne – Parenthèse I
II. Miroir d’espace – Parenthèse II
III. Litanies – Parenthèse III
IV. Litanies II – Parenthèse IV
V. Constellations
VI. Nocturne II
VII. Temps suspendu
Ludwig van Beethoven XIV Kwartet smyczkowy cis-moll op. 131 [40’]
I. Adagio ma non troppo e molto espressivo
II. Allegro molto vivace
III. Allegro moderato – Adagio
IV. Andante ma non troppo e molto cantabile
V. Presto
VI. Adagio quasi un poco andante
VII. Allegro

Opis koncertu

Często uważa się kwartet smyczkowy za najdoskonalszy z gatunków, zwłaszcza tak zwanej muzyki absolutnej, czyli nieodwołującej się do pozamuzycznych inspiracji. Ma on podobno przypominać rozmowę czworga inteligentnych ludzi – w której wszyscy uważnie się słuchają. Taką postać gatunku stworzył najpierw Joseph Haydn, a do mistrzostwa doprowadził Ludwig van Beethoven. Za arcydzieła uważa się zwłaszcza tak zwane późne kwartety – sześć utworów pisanych pod koniec życia, wśród których jest słynna Grosse Fuge. Utwory te wykraczają daleko poza to, czego oczekiwała większość słuchaczy początku XIX wieku, uważane były za wymagające i dla wykonawców, i dla publiczności. Kwartet cis-moll należał ponoć do ulubionych samego kompozytora.

Już w romantyzmie kwartet smyczkowy stracił jednak swoją „czystość” i twórcy chętnie sugerowali się w nim – jawnie lub w ukryciu – literackimi czy biograficznymi wątkami, nadawali im sugestywne tytuły. Obie te tradycje kontynuowano w XX wieku. Henri Dutilleux cenił bardzo kwartety Beethovena, sam jednak zdecydował się napisać utwór ze znaczącymi tytułami, ewokującymi nastrój nocy, rozgwieżdżonego nieba i spowolnienia czasu, który płynie wtedy inaczej niż w dzień.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Sergiej Rachmaninow Poemat symfoniczny Wyspa umarłych op. 29 [22’]
Piotr Czajkowski Adagio i Walc z baletu Śpiąca Królewna op. 66 [11’]
Gustav Holst Wenus, zwiastun pokoju (cz. II) z suity symfonicznej Planety op. 32 [9’]
Nikołaj Rimski-Korsakow Młody książę i księżniczka (cz. III) z suity symfonicznej Szeherezada op. 35 [10’]
Erik Satie Gymnopédie nr 1 (opr. na orkiestrę Claude Debussy) [4’]

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Program

Isaac Albeniz Cantos de España (Pieśni Hiszpanii) op. 232 [26’]
I. Prélude
II. Orientale
III. Sous le palmier
IV. Córdoba
V. Seguidillas
Enrique Granados 6 Piezas sobre cantos populares españoles (6 utworów na tematy z popularnych pieśni hiszpańskich) [25’]
I. Añoranza
II. Ecos de la parranda
III. Vascongada
IV. Marcha oriental
V. Zambra
VI. Zapateado
Isaac Albeniz Iberia (wybór) [19’]
Evocación [6’]
Triana [5’]
El Albaicín [8’]

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Kiedy przywołujemy określenie „szkoły narodowe” mamy zwykle na myśli rozkwit muzyki czeskiej, rosyjskiej czy norweskiej i próby jej uwolnienia od wpływów kultur niemieckiej i włoskiej w drugiej połowie XIX wieku. Kojarzymy to pojęcie także z ruchami politycznymi, zwłaszcza tam, gdzie muzyka stawała się kolejnym frontem walki o narodową tożsamość. Do grupy krajów, w których muzycy pragnęli uniezależnić swoją twórczość od zagranicznych wzorów dołączyły nieco później także Anglia, Francja czy Hiszpania.

W tej ostatniej ważnymi kompozytorami przyczyniającymi się do odrodzenia muzyki czerpiącej z lokalnych wzorów byli między innymi Isaac Albeniz, Enrique Granados, Joaquín Rodrigo, Manuel de Falla czy Francisco Tarrega. Sięgali oni często po ludowe i tradycyjne pieśni – jak Granados w 6 Piezas sobre cantos populares españoles czy Albeniz w Cantos de España. Próbowali też muzyką odmalować krajobraz i specyfikę swojej ojczyzny. W Evocación z wirtuozowskiej Iberii Albeniza usłyszymy południowo-hiszpańskie tańce: fandango i jotę, w Trianie – reminiscencje muzyki cygańskiej z Sewilli, El Albaicín ma przedstawiać natomiast Grenadę.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Orkiestra Symfoniczna Zespołu Szkół Muzycznych im. Stanisława Moniuszki w Łodzi:
Ludwig van Beethoven Uwertura z muzyki do dramatu Egmont wg Johanna Wolfganga von Goethe op. 84 [8’]
Henryk Wieniawski Allegro moderato (cz. I) z II Koncertu skrzypcowego d-moll op. 22 [11’]

Orkiestra „Józefina” Szkoły Muzycznej I i II st. im. Bronisława Rutkowskiego w Krakowie:
Władysław Żeleński Romans op. 40 na wiolonczelę i orkiestrę [10’]
Stanisław Moniuszko Uwertura fantastyczna Bajka (Opowieść zimowa) [13’]

Program

Richard Strauss Wiegenlied (Kołysanka) ze zbioru 5 Pieśni op. 41 nr 1 TrV 195 w wersji na głos i orkiestrę [5’]
Richard Strauss Morgen! (Jutro!) ze zbioru 4 Pieśni op. 27 nr 4 TrV 170 w wersji na głos i orkiestrę [4’]
Hector Berlioz Les nuits d’été (Letnie noce) op. 7 na głos i orkiestrę (wybór) [13’]
I. Villanelle: Allegretto
II. Le spectre de la rose: Adagio un poco lento e dolce assai
VI. L’ile inconnue: Allegro spiritoso
Jean Sibelius Koncert skrzypcowy d-moll op. 47 [35’]
I. Allegro moderato
II. Adagio di molto
III. Allegro, ma non tanto

Opis koncertu

Zdaje się, że zmysłowość języka francuskiego doskonale pasuje do ukazywania piękna i bogactwa nocy. Pieśni z cyklu Les nuits d’été Hectora Berlioza, mistrza orkiestracji, ale i muzyki wokalnej, stanowią na to doskonały dowód. Otwierająca cykl Villanelle mówi co prawda jeszcze o wiośnie, Duch róży to już jednak wspomnienie właśnie letniej nocy – odbywającego się wieczór wcześniej balu, na którym dziewczyna miała przy sukni przypięty tytułowy kwiat. Finałowa pieśń cyklu, Wyspa nieznana, to z kolei dialog żeglarza i kobiety. On pyta, dokąd ją zabrać – ona nie potrzebuje żadnego prawdziwego miejsca, nie zadowolą jej ani Bałtyk, ani Jawa, chce tylko dopłynąć na wyspę, gdzie czeka prawdziwa miłość.

Nie tylko język francuski może być tak subtelny i sensualny. Pieśni Richarda Straussa do słów niemieckich także należą do najbardziej tkliwych. Zarówno Wiegenlied, jak i Morgen! to pieśni wieczorne. Kołysanka układa do snu, przenosi w sferę spokojnych marzeń i wspomnień, Morgen! to miłosna pieśń nadziei.

Podobne uczucia – może nawet jeszcze silniejsze? – da się wyrazić nawet bez słów, jak w Koncercie skrzypcowym d-moll Sibeliusa, który jest nie tylko wirtuozowski, ale także głęboko emocjonalny.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Sammy Nestico Out Of The Night [6’]
Thelonius Monk Round Midnight (opr. Ethan Krodel) [6’]
Olivier Nelson Stolen Moments (opr. Chris Walden) [7’]
Glenn Miller Moonlight Serenade [4’]
Antonio Carlos Jobim Quiet Nights (opr. Mark Taylor) [5’]
Wayne Shorter Children Of The Night (opr. Mark Taylor) [6’]
Pat Metheny Every Summer Nights (opr. Bob Curnow) [7’]
Dizzy Gillespie A Night In Tunisia (opr. Peter Herbolzheimer) [5’]

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Big bandy należą do najatrakcyjniejszych, klasycznych już zespołów – i to nie tyle w dziedzinie muzyki jazzowej, ile muzyki w ogóle. Żadna inna formacja nie potrafi grać tak, że dźwięk nie tylko słyszymy i odbieramy emocjonalnie, ale wręcz czujemy w trzewiach, porywa nas. Big bandów, a właściwie jazzu w ogóle, niezależnie od tego, z którego nurtu, najlepiej słucha się nocą. A nawet jeśli w dzień, to w ciemnym klubie, w którym czas i to, że na zewnątrz świeci słońce, przestaje mieć znaczenie.

Wiele jazzowych standardów w swoich często pomijanych w wykonaniach tekstach, mówi o nocy i tym, co się pod osłoną nocy dzieje. O staniu pod furtką ukochanej i śpiewaniu serenady w ciepłym letnim powietrzu przy świetle księżyca (Moonlight Serenade), o spotkaniu kochanków pod gwiazdami (Quiet Nights), o samotnym błądzeniu po mieście (Children Of The Night) czy o tym, że noc rozpędza smutki dnia i przynosi ulgę (A Night In Tunisia). A czasem, kiedy nie ma słów, zostaje nam wyobraźnia i to od nas zależy, co może się dziać na przykład Every Summer Nights.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”