Wykonawcy
- Illia Ovcharenko fortepian
Program
Robert Schumann Etiudy w formie wariacji na temat Beethovena WoO 31 [15’]
Ludwig van Beethoven VII Symfonia A-dur op. 92 (oprac. Ferenc Liszt S.464/7) [40’]
I. Poco sostenuto – Vivace
II. Allegretto
III. Scherzo: Presto – Trio: Assai meno presto
IV. Allegro con brio
Opis koncertu
Ponury, tragiczny ton przenika wolne ogniwo VII Symfonii Ludwiga van Beethovena. Główny temat Allegretta stanowi pochód akordów w uporczywym, powtarzającym się rytmie marsza żałobnego. Jest w nim i żałość, i smutek, i gniew, stojące w jaskrawej opozycji do żywiołowej, a nawet przaśno-radosnej ekspresji tematów w pozostałych częściach symfonii, którą Ryszard Wagner nazwał „apoteozą tańca”. Beethoven pisał ją w 1811 i 1812 roku, u szczytu swojej kariery kompozytorskiej i nad skrajem życiowej tragedii, stopniowo i nieodwracalnie tracąc słuch.
Ów przejmujący marszowy temat, który głęboko zapada w pamięć, wybrał Robert Schumann jako motyw przewodni swoich wariacji. W tradycyjnej formie wariacji każda miniatura różni się od siebie, stanowiąc opracowanie kolejnego zagadnienia techniki pianistycznej. Utwór Schumana ma szczególny charakter, dominują w nim figuracje i romantyczna wirtuozeria. Kompozytor – zmagający się przez większość życia z osobistymi dramatami i chorobą psychiczną – nigdy nie ukończył go jako całości. Pozostawił trzy manuskrypty, pisane z różnych okazji, a wariacje zostały po raz pierwsze wydane dopiero po jego śmierci.
– Karolina Dąbek (pisanezesluchu.pl)
Współpraca: Fundacja Zygmunta Zaleskiego