Wykonawcy
- Quatuor Hanson
- Anton Hanson skrzypce
- Jules Dussap skrzypce
- Gabrielle Lafait altówka
- Simon Dechambre wiolonczela
Program
Henri Dutilleux Ainsi la nuit (Tak więc noc) [18’]
I. Nocturne – Parenthèse I
II. Miroir d’espace – Parenthèse II
III. Litanies – Parenthèse III
IV. Litanies II – Parenthèse IV
V. Constellations
VI. Nocturne II
VII. Temps suspendu
Ludwig van Beethoven XIV Kwartet smyczkowy cis-moll op. 131 [40’]
I. Adagio ma non troppo e molto espressivo
II. Allegro molto vivace
III. Allegro moderato – Adagio
IV. Andante ma non troppo e molto cantabile
V. Presto
VI. Adagio quasi un poco andante
VII. Allegro
Opis koncertu
Często uważa się kwartet smyczkowy za najdoskonalszy z gatunków, zwłaszcza tak zwanej muzyki absolutnej, czyli nieodwołującej się do pozamuzycznych inspiracji. Ma on podobno przypominać rozmowę czworga inteligentnych ludzi – w której wszyscy uważnie się słuchają. Taką postać gatunku stworzył najpierw Joseph Haydn, a do mistrzostwa doprowadził Ludwig van Beethoven. Za arcydzieła uważa się zwłaszcza tak zwane późne kwartety – sześć utworów pisanych pod koniec życia, wśród których jest słynna Grosse Fuge. Utwory te wykraczają daleko poza to, czego oczekiwała większość słuchaczy początku XIX wieku, uważane były za wymagające i dla wykonawców, i dla publiczności. Kwartet cis-moll należał ponoć do ulubionych samego kompozytora.
Już w romantyzmie kwartet smyczkowy stracił jednak swoją „czystość” i twórcy chętnie sugerowali się w nim – jawnie lub w ukryciu – literackimi czy biograficznymi wątkami, nadawali im sugestywne tytuły. Obie te tradycje kontynuowano w XX wieku. Henri Dutilleux cenił bardzo kwartety Beethovena, sam jednak zdecydował się napisać utwór ze znaczącymi tytułami, ewokującymi nastrój nocy, rozgwieżdżonego nieba i spowolnienia czasu, który płynie wtedy inaczej niż w dzień.
Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”