Program

Program

Koncert Jankiela [8’]
Felix Mendelssohn-Bartholdy Uwertura Hebrydy op. 26 [10’]
Robert Schumann Koncert fortepianowy a-moll op. 54 [31’]
I. Allegro affettuoso
II. Intermezzo. Andantino grazioso
III. Allegro vivace
Gustav Mahler
Poemat symfoniczny Totenfeier [20’]

Opis koncertu

BILETY WYPRZEDANE

Romantycy wierzyli, że muzyka ma moc: przenosi nas w inne czasy i miejsca, wyraża i wzbudza emocje, tworzy wspólnotę słuchaczy. Koncert Jankiela z XII Księgi Pana Tadeusza Adama Mickiewicza obrazuje tę wiarę, gdy wykonawca swoją grą maluje chwałę przeszłości i nadzieję na przyszłość.

Według romantyków – słowo, muzyka i obraz wspierają się. Wyrazem tego przekonania stał się rozkwit muzyki programowej – takiej, która „opowiada” lub „przedstawia” pozamuzyczne treści, sugerowane tytułem czy nawet dołączonym do utworu tekstem. Uwertura koncertowa Hebrydy Mendelssohna-Bartholdy’ego przeniesie nas na szkockie wyspy i w mityczne czasy. Kompozytor określał ją też mianem Grota Fingala, odwołując się do sugestywnych obrazów Pieśni Osjana, syna Fingala Jamesa Macphersona. Gustav Mahler w poemacie Totenfeier (Święto zmarłych, który później stał się pierwszą częścią II Symfonii) dał z kolei wyraz fascynacji Dziadami, cz. IV Mickiewicza.

Muzyka ma jednak siłę zawsze, nie tylko gdy niesie opowieść – także jako sztuka absolutna, na przykład w solowym koncercie instrumentalnym (tutaj Roberta Schumanna), choćby dzięki wspaniałym wykonawcom, których – jak Mickiewiczowskiego Jankiela – cechują „biegłość, gust i talent”.

– Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Franz Schubert XII Kwartet smyczkowy c-moll Quartettsatz D.703 Allegro assai [11’]
Franz Schubert XIV Kwartet smyczkowy d-moll Śmierć i dziewczyna D.810 [40’]
I. Allegro
II. Andante con moto
III. Scherzo. Allegro molto
IV. Presto

Opis koncertu

BILETY WYPRZEDANE!
Czy kompozytorzy, którzy umierają młodo, kiedykolwiek wchodzą w „styl późny”? Mówi się, że dzieła ostatniego okresu twórczości odznaczają się osobnymi jakościami, jakby autorzy wyrażali w nich poczucie bliskiej śmierci.

Franz Schubert żył zaledwie 31 lat. Zmarł w 1828 roku, a o tym, że jego zdrowie się nie poprawi, wiedział już kilka lat wcześniej. Choć najsłynniejszy jego kwartet smyczkowy – d‑moll D. 810 – powstał w 1824 roku, owa aura śmiertelnej choroby daje się w nim wyczuć. Oczywiście wiąże się to również ze źródłem tytułu, pieśnią Śmierć i dziewczyna (sł. Matthias Claudius), której opracowanie stanowi drugie, marszowe ogniwo czteroczęściowej kompozycji. Z kolei Quartettsatz z 1820 roku należy raczej do środkowego etapu twórczości Schuberta, ale ze względu na nietypową, jednoczęściową formę kwartetu (zachowały się szkice drugiej), pozostaje jednym z jego bardziej zagadkowych dzieł. Mniej klarowny w budowie – w porównaniu do innych kwartetów kompozytora – o jakby jaskrawszych kontrastach , określany przez specjalistów  „dekonstrukcjonistycznym esejem”, Quartettsatz zapowiada już późny styl kompozytora.

Schubert żył w cieniu Beethovena i umierając, marzył by być pochowanym obok swego mistrza. Dzielił z nim szczególną admirację do gatunku kwartetu. Ostatnim dziełem, które pragnął usłyszeć przed śmiercią i usłyszał (na pięć dni przed!), było późne op. 131 Ludwiga van Beethovena.

– Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Borys Latoszyński Ballada symfoniczna Grażyna op. 58 [19’]
Francis Poulenc Sinfonietta [30’]
I. Allegro con fuoco
II. Molto vivace
III. Andante cantabile
IV. Finale. Prestissimo et très ga
César Franck Poemat symfoniczny Le chasseur maudit [15’]

Opis koncertu

BILETY WYPRZEDANE!

Ballada symfoniczna Grażyna Borysa Latoszyńskiego powstała z okazji setnej rocznicy śmierci Adama Mickiewicza. Kompozycja w późnoromantycznej (mimo że powstała w połowie wieku XX), bogatej orkiestracji odmalowuje najbardziej znaczące momenty poematu, którego kanwą są legendarne walki książąt litewskich z zakonem krzyżackim. Tekst oryginalnego poematu, jak i muzyczna realizacja autorstwa ojca współczesnej muzyki ukraińskiej współbrzmi z „ciemnym” duchem epoki romantycznej, wprowadzonym wcześniej do literatury choćby przez Gottfrieda Augusta Bürgera. Obok najsłynniejszej z jego ballad, Lenory, umuzycznienia doczekał się też Der wilde Jäger (Myśliwiec) w mrocznie zinstrumentowanym poemacie symfonicznym Césara Francka. Utwór zaczyna się sielską wizją niedzielnego poranka na wsi, kiedy bijące dzwony wzywają na mszę. Główny bohater, Książę, nie uszanuje jednak dnia świętego – wyruszy na polowanie, za co tajemniczy głos przeklnie go w lesie, a demony ukarzą za bluźnierstwo. Gonitwa demonicznej hordy jest nawiązaniem do legendy o Dzikim Gonie, znanej współcześnie przede wszystkim z gry o Wiedźminie. Gotycki nastrój tego programu rozjaśni bezpretensjonalna Sinfonietta Francisa Poulenca, kompozytora zdecydowanie późniejszej epoki, której patronuje „klasyczny romantyk” – Felix Mendelssohn. Słychać to zwłaszcza w ogniwie drugim Sinfonietty (Molto vivace), łączącym żartobliwość z tajemniczością w sposób przypominający muzykę niemieckiego „klasycznego romantyka”.

– Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Giuseppe Verdi Uwertura do opery Nabucco [8’]
Giuseppe Verdi Recytatyw i aria Makbeta Perfidi!… Pietà, rispetto, amore… z IV aktu opery Makbet wg Williama Szekspira [6’]
Gaetano Donizetti Recytatyw i cavatina Lindy Ah! tardai troppo… O luce di quest’anima z I aktu opery Linda z Chamounix [6’]
Georges Bizet aria Micaëli Je dis que rien ne m’épouvante z III aktu opery Carmen [5’]
Giuseppe Verdi Uwertura do opery Bal maskowy [5’]
Giuseppe Verdi Recytatyw i aria Renata Alzati! là tuo figlio… Eri tu che macchiavi quell’anima… z III aktu opery Bal maskowy wg Eugene’a Scribe’a [6’]
Tatiana Papageorgiou Suita orkiestrowa Chopiniana (wybór, oprac. na orkiestrę smyczkową i fortepian kompozycji Fryderyka Chopina: Polonez A-dur op. 40 nr 1, Walc cis-moll op. 64 nr 2, Nokturn F-dur op. 15 nr 1, Mazurek C-dur op. 33 nr 2, Walc a-moll WN 63) [20’]