Program

Opis koncertu

Od czasu, kiedy Bazylek zamieszkał w Sinfonii Varsovii, smok zdążył już poznać większość instrumentów orkiestry i zaprzyjaźnić się z grającymi na nich muzykami. Teraz przyszedł czas na rewanż – oto nadarza się okazja, aby opowiedzieć ludziom o świecie, który smoki znają najlepiej: o baśniowych krainach położonych za siedmioma górami i lasami, gdzie mieszkają odważni bohaterowie, fantastyczne stworzenia i czarodzieje. Grupa instrumentów dętych Sinfonii Varsovii zaprezentuje program wzbogacony o baśniowy komentarz Bazylka. Obok uwertury do opery Jaś i Małgosia znajdą się w nim utwory powstałe w oparciu o legendy i fantazje literackie. Pozwoli to publiczności przekonać się na własne uszy, jak dźwięczy świat dziwów – czasem magicznie, niekiedy trochę niesamowicie, ale mając u boku przewodnika w osobie Bazylka, bać się nic a nic nie trzeba.

Koncert dla dzieci 6+
UWAGA! Na wszystkie koncerty dla dzieci, nawet najmłodsi słuchacze potrzebują biletu. Bilet musi mieć także opiekun.

Opis koncertu

BILETY WYPRZEDANE!

UWAGA! Na wszystkie koncerty dla dzieci, nawet najmłodsi słuchacze potrzebują biletu. Bilet musi mieć także opiekun.

Piękne ogrody i małe ogródki to magiczne miejsca, w których można cudownie odpocząć słuchając muzyki. Razem z nią pojawiają się bajeczki, czasami o dalekich krainach, a innym razem o mieszkańcach ogrodu – kwiatach, drzewach, zwierzątkach i skrzatach. W naszym zaczarowanym ogrodzie zagrają bardzo zdolne do opowiadania instrumenty: harfa, flet, wiolonczela i fortepian, na którym na cztery ręce zagrają artystki Ravel Piano Duo. Wszystkie skrzaty, elfy i krasnoludki ucieszą się na tę muzykę.

Koncert dla dzieci 0-5 lat

Opis koncertu

BILETY WYPRZEDANE!

UWAGA! Na wszystkie koncerty dla dzieci, nawet najmłodsi słuchacze potrzebują biletu. Bilet musi mieć także opiekun.

Piękne ogrody i małe ogródki to magiczne miejsca, w których można cudownie odpocząć słuchając muzyki. Razem z nią pojawiają się bajeczki, czasami o dalekich krainach, a innym razem o mieszkańcach ogrodu – kwiatach, drzewach, zwierzątkach i skrzatach. W naszym zaczarowanym ogrodzie zagrają bardzo zdolne do opowiadania instrumenty: harfa, flet, wiolonczela i fortepian, na którym na cztery ręce zagrają artystki Ravel Piano Duo. Wszystkie skrzaty, elfy i krasnoludki ucieszą się na tę muzykę.

Koncert dla dzieci 0-5 lat

Program

Bedřich Smetana I Kwartet smyczkowy e-moll Z mojego życia [29’]
I. Allegro vivo appassionato
II. Allegro moderato à la Polka
III. Largo sostenuto
IV. Vivace
Felix Mendelssohn-Bartholdy Oktet smyczkowy Es-dur op. 20 [33’]
I. Allegro moderato ma con fuoco
II. Andante
III. Scherzo. Allegro leggierissimo
IV. Presto

Opis koncertu

Muzykę klasyczną interpretuje się z reguły jako muzykę „czystą” – grę brzmień ułożonych w kunsztowne formy. W hierarchii gatunków na szczycie tak pojmowanej sztuki stawiano symfonię. Komponując jednak IX Symfonię d-moll z solistami i chórem, Beethoven zrewolucjonizował ją. Rolę głównego gatunku absolutnego przejął więc kwartet smyczkowy – choć i to Beethoven zaczął zmieniać, wpisując do op. 135 zagadkowe pytanie i odpowiedź: Muss es sein? – Es muss sein! (Czy tak być musi? – Tak musi być!).

W romantyzmie i symfonia, i muzyka kameralna rozwijały się zarówno w nurcie absolutnym, jak i programowym. Dwa lata przed śmiercią Beethovena, 16-letni Felix Mendelssohn-Bartholdy napisał swoje pierwsze docenione dzieło – Oktet na obsadę podwójnego kwartetu. Młodzieńczy utwór pełen jest werwy, radości, nadziei. Z kolei programowy, autobiograficzny kwartet Z mojego życia napisał w zaawansowanym już wieku Bedřich Smetana. Zmierzył się w nim z postępującą utratą zdrowia i ze swoim kulturowym dziedzictwem (słyszymy na przykład wiedeński walc). Brzmienie flażoletu w ostatniej części ma przypominać piszczenie, które miał słyszeć zanim – jak Beethoven – zaczął tracić słuch.

– Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Francisco Tárrega La gran Jota [5’]
Francisco Tárrega Wspomnienia z Alhambry [5’]
Enrique Granados Andaluzja z 12 tańców hiszpańskich* [5’]
Isaac Albéniz Asturia z I Suity hiszpańskiej op. 47* [6’]
Niccolò Paganini Rondo. La Campanella z II Koncertu skrzypcowego op. 7* [6’]
Luigi Boccherini Kwintet na gitarę, dwoje skrzypiec, altówkę i wiolonczelę D-dur Fandango G.448 [18’]
* trb. Emmanuel Rossfelder

Opis koncertu

BILETY WYPRZEDANE!

To XX wiek stał się wiekiem gitary – wtedy powstało na nią najwięcej utworów, znacznie rozwinięto możliwości wykonawcze, a nawet wprowadzono technologiczne innowacje w samym instrumencie. Ale jej popularność zaczęła się wcześniej, już w XVIII wieku – zwłaszcza od do dziś wykonywanych klasyczno-romantycznych kompozycji Włochów: Luigiego Boccheriniego i Maura Giulianiego. A na gitarze (oprócz skrzypiec i altówki) grał też Niccolò Paganini.

I wtedy jednak, i dzisiaj, gitara była idiomatycznie hiszpańska (choć miała na przykład swoją odmianę angielską). To skojarzenie wykorzystywali kompozytorzy, którzy pod koniec wieku XIX i w początkach XX tworzyli coś na kształt tamtejszej „szkoły narodowej” (nawet jeśli sami nie grali na gitarze!): Francisco Tárrega, Isaac Albéniz, Enrique Granados czy, nieco później, Joaquín Rodrigo.

Oprócz chętnego stosowania gitary (albo imitowania gitarowych technik w muzyce na fortepian – jak Albéniz w Suitach hiszpańskich), kolorytu lokalnego nadawały tym utworom taneczne rytmy – jota, fandango czy flamenco – często kojarzone z konkretnymi krainami (Asturia, Andaluzja) czy nawet budowlami o symbolicznym znaczeniu (pałac w Alhambrze).

– Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Opis koncertu

BILETY WYPRZEDANE!

UWAGA! Na wszystkie koncerty dla dzieci, nawet najmłodsi słuchacze potrzebują biletu. Bilet musi mieć także opiekun.

Piękne ogrody i małe ogródki to magiczne miejsca, w których można cudownie odpocząć słuchając muzyki. Razem z nią pojawiają się bajeczki, czasami o dalekich krainach, a innym razem o mieszkańcach ogrodu – kwiatach, drzewach, zwierzątkach i skrzatach. W naszym zaczarowanym ogrodzie zagrają bardzo zdolne do opowiadania instrumenty: harfa, flet, wiolonczela i fortepian, na którym na cztery ręce zagrają artystki Ravel Piano Duo. Wszystkie skrzaty, elfy i krasnoludki ucieszą się na tę muzykę.

Koncert dla dzieci 0-5 lat

Program

Franz Schubert Psalm 23 D.706* [5’]
Joseph Haydn Kontredans Hob. IX:29* [2’]
Stanisław Moniuszko Kotylion z II aktu opery Hrabina* [1’]
Stanisław Moniuszko Prząśniczka* [2’]
Wolfgang A. Mozart Adagio c-moll na harmonikę szklaną KV 617a [3’]
Wolfgang A. Mozart Fantazja d-moll KV 397* [6’]
Fryderyk Chopin Galop As-dur Marquis op. posth.* [1’]
Fryderyk Chopin Walc a-moll WN 63* [3’]
Henryk Wieniawski Kujawiak a-moll* [4’]
Franz Schubert Ave Maria op. 52/6 D.839* [3’]
Wolfgang A. Mozart Menuet z Divertimenta B-dur na instrumenty dęte KV 240 (oprac. na harmonikę szklaną, verrofon, altówkę i wiolonczelę Christa i Gerald Schönfeldingerowie) [3’]
Wolfgang A. Mozart Adagio i rondo na harmonikę szklaną, flet, obój, altówkę i wiolonczelę KV 617 [15’]
* oprac. na harmonikę szklaną i verrofon Christa i Gerald Schönfeldingerowie

Opis koncertu

BILETY WYPRZEDANE!

Dawna literatura bywa pełna zagadek – zdarza się, że nie tylko okoliczności i ducha czasów trzeba wyjaśniać współczesnemu czytelnikowi, ale że nawet poszczególne słowa są dla nas niezrozumiałe. Do klasyki tajemniczych wyrazów z twórczości Adama Mickiewicza przeszły „świerzop” i „dzięcielina” z Pana Tadeusza. A czy wiemy czym jest „harmonika szklana”, do gry na której porównuje swoją Wielką improwizację Konrad w Dziadach, części III? Czy wiemy, dlaczego mówi, że „kręci kręgami”?

Harmonika szklana wymyślona została i zdobyła popularność w XVIII wieku. Składa się ze wspomnianych szklanych kręgów, które obraca się pedałem i, dotykając palcem, wprawia w drganie (podobnie w domu można grać na kieliszkach). Na ten rzadki dzisiaj instrument pisywali nawet tak znani kompozytorzy, jak Wolfgang Amadeus Mozart, Ludwig van Beethoven, Gaetano Donizetti czy Camille Saint-Saëns. Często, ze względu na charakterystyczny ton, stosowali go do celów ilustracyjnych – zwłaszcza w operach. Działanie verrofonu, skonstruowanego w 1983 roku przez Saschę Reckerta, jest podobne – pociera się jednak brzeg pionowo ustawionych szklanych rurek. Instrumenty łączy jasne, świetliste – właśnie szkliste – brzmienie.

– Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Utwory z płyty Try! (2021)

Opis koncertu

BILETY WYPRZEDANE!

Airelle Besson – francuska trębaczka i kompozytorka, zdobywczyni Victoires de Jazz w 2015 roku i Django Reinhardt Prize w 2014 (w kategorii muzyk roku) – przedstawia drugą autorską płytę nagraną z jej kwartetem, złożonym z równie utytułowanych i doświadczonych wykonawców.

Besson zaczęła grać na trąbce już jako siedmiolatka. W ciągu ostatnich dwudziestu lat wystąpiła na kilkudziesięciu płytach, z czego wielu jako liderka. Bierze udział w projektach z różnych światów, także crossoverowych. Znaczący jest jej wkład w płytę Rosemary Standley i Ensemble Contraste z aranżacjami pieśni Schuberta, a grywa nawet przetworzenia Johanna Sebastiana Bacha (Es ist vollbracht) czy Maurice’a Ravela (Pawana na śmierć infantki).

Try! to płyta angażująca i różnorodna. Choć dominują na niej trąbka i głos, splatające się w dialogach, na jej bogactwo wpływa zmienność rytmiczna, emocjonalna i kolorystyczna – zwłaszcza za prawą syntezatorów i fortepianu Rhodesa. Na albumie wyróżniają się trzyczęściowa suita The Sound of Your Voice z otwierającym refleksyjnym solem trąbki, energiczne, rytmicznie ostrzejsze Wild Animals i Patitoune, czy dwa numery bardziej melancholijne – tytułowe Try! i tajemnicze Uranus et Pluton.

– Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Opis koncertu

BILETY WYPRZEDANE!

Koncert dla dzieci 3+
UWAGA! Na wszystkie koncerty dla dzieci, nawet najmłodsi słuchacze potrzebują biletu. Bilet musi mieć także opiekun.

Ławeczka to ulubione miejsce Bazylka. Nie tylko można tu odpocząć, ale i poznać nowych przyjaciół! Muzyka, która za jej sprawą wybrzmiewa, łączy wszystkich i wszystko, niezależnie od wieku, wyglądu, języka i… czasu historycznego. Tym razem podczas spotkania z Bazylkiem i instrumentami dętymi wysłuchamy opowieści o minionych wiekach, a waltornia będzie miała okazję posłuchać głosu swojego pradziadka. Na Ławeczce pojawi się także postać pewnego artysty sprzed dwustu lat. Kogo? Tego smok nie chce jeszcze zdradzać… Brzmi niewiarygodnie? Niekonieczne! Bo Ławeczka wspaniale potrafi zacierać granice między „dawno temu” i „dziś”, między fantazją a światem rzeczywistym.

Program

Gustav Mahler Adagietto z V Symfonii cis-moll [12’]
Franz Schubert XIV Kwartet smyczkowy d-moll Śmierć i dziewczyna D.810 (oprac. na orkiestrę smyczkową Gustav Mahler) [40’]
I. Allegro
II. Andante con moto
III. Scherzo. Allegro molto
IV. Presto

Opis koncertu

Gustav Mahler mówił, że komponując symfonię, buduje świat. Mimo to aż do połowy ubiegłego stulecia nie dostrzegano, jak integralne są to dzieła – uważano je za eklektyczne, a czasem nawet kiczowate.. W czasach dominacji dwudziestowiecznej awangardy nie pomagała tej muzyce też bezpośrednia emocjonalność i sugestywność – ale dzisiaj być może dlatego właśnie inspiruje ona twórców filmowych, inicjuje myślenie obrazem.

Właśnie w taki sposób często odpowiada na utwory Mariusz Wilczyński, reżyser animacji, doceniony zwłaszcza za swój pierwszy pełnometrażowy film Zabij to i wyjedź z tego miasta (2020), w którym ścieżkę dźwiękową tworzą utwory Tadeusza Nalepy, a angażowany także do projektów powstających na żywo (np. do muzyki Johanna Sebastiana Bacha).

Tym razem będziemy świadkami „podwójnej transkrypcji”. Gustav Mahler nie tylko komponował i dyrygował. Aranżował też utwory własne i cudze na inne zespoły – w tym słynny kwartet Franza Schuberta Śmierć i dziewczyna. Autor opracowania nie ingerował mocno w oryginał, raczej wzmocnił jego wymowę, przenosząc go na większy skład. A jak przetranskrybuje go Mariusz Wilczyński na ruchomy obraz?

– Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Ferenc Liszt Tristia na trio fortepianowe S. 378c (Vallée d’Obermann z Lat pielgrzymstwa, tom I: Szwajcaria, trb. Ferenc Liszt, Eduard Lassen) [16’]
Juliusz Zarębski Kwintet fortepianowy g-moll op. 34 [35’]
I. Allegro
II. Adagio
III. Scherzo. Presto
IV. Finale. Presto

Opis koncertu

Chętnie porównujemy Ferenca Liszta z Fryderykiem Chopinem – mówimy, że jednego trudno zrozumieć bez drugiego, że obaj działali w Paryżu w tym samym czasie, że obaj – choć na różne sposoby – wyznaczyli przyszłość muzyki i wirtuozerii fortepianowej. Ale są między nimi dwie zasadnicze różnice: Liszt interesował się też innymi obsadami, a w dodatku żył dużo, dużo dłużej. Miał czas i na koncertowanie, i skomponowanie wielu dzieł (jak też intensywne, wielokrotne aranżowanie własnych lub cudzych), i na pisarstwo, i wykształcenie gromady uczniów.

Nie byli to wyłącznie pianiści. Wielu kontynuowało tradycję łączenia wirtuozerii z komponowaniem. Do grupy tej należał Eduard Lassen, który na podstawie notatek swojego nauczyciela zaaranżował jedną z części jego cyklu inspirowanego własnymi podróżami oraz Latami nauki Wilhelma Meistra Johanna Wolfganga von Goethego – Dolinę Obermanna. A jak bardzo ważną dziedziną była transkrypcja w XIX wieku świadczy też to, że sam Liszt ową aranżację Lassena jeszcze kilkukrotnie sam opracowywał i to on nadał jej ostateczny tytuł.

Do najbardziej obiecujących uczniów Liszta – i jako pianista, i kompozytor – zaliczał się Juliusz Zarębski. Choć przedwczesna śmierć zakończyła jego karierę, zostawił po sobie najważniejszy polski utwór kameralny XIX wieku, Kwintet fortepianowy g-moll oraz wizjonerski cykl miniatur fortepianowych Róże i ciernie.

– Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Opis koncertu

BILETY WYPRZEDANE!

Koncert dla dzieci 3+
UWAGA! Na wszystkie koncerty dla dzieci, nawet najmłodsi słuchacze potrzebują biletu. Bilet musi mieć także opiekun.

Ławeczka to ulubione miejsce Bazylka. Nie tylko można tu odpocząć, ale i poznać nowych przyjaciół! Muzyka, która za jej sprawą wybrzmiewa, łączy wszystkich i wszystko, niezależnie od wieku, wyglądu, języka i… czasu historycznego. Tym razem podczas spotkania z Bazylkiem i instrumentami dętymi wysłuchamy opowieści o minionych wiekach, a waltornia będzie miała okazję posłuchać głosu swojego pradziadka. Na Ławeczce pojawi się także postać pewnego artysty sprzed dwustu lat. Kogo? Tego smok nie chce jeszcze zdradzać… Brzmi niewiarygodnie? Niekonieczne! Bo Ławeczka wspaniale potrafi zacierać granice między „dawno temu” i „dziś”, między fantazją a światem rzeczywistym.

Program

Richard Wagner Chór pielgrzymów z III aktu opery Tannhäuser (trb. Ferenc Liszt S.443) [6’]
Richard Wagner Chór prządek z II aktu opery Holender tułacz (trb. Ferenc Liszt S.440) [6’]
Richard Wagner Śmierć Izoldy z III aktu opery Tristan i Izolda (trb. Ferenc Liszt S.447) [7’]
Ryszard Wagner Uroczysty marsz do świętego Graala z I aktu opery Parsifal (trb. Ferenc Liszt S.450) [9’]
Franz Schubert Łąbędzi śpiew D.957 (trb. Ferenc Liszt, wybór pieśni: Posłanie miłości S.560/4, Odpoczynek S.560/3, Serenada S.560/7) [13’]
Franz Schubert Auf dem Wasser zu singen (trb. Ferenc Liszt) [4’]

Opis koncertu

Romantyzm to „wiek uniesień” czy „stulecie pieśni”. Moglibyśmy też powiedzieć, że był „epoką transkrypcji”. W XIX wieku aranżowanie było oczywiście koniecznością. Gdy nie istniały nagrania, z danym dziełem można było zapoznać się na trzy sposoby: usłyszeć je na koncercie, „na sucho” poczytać partyturę lub zagrać. Zwykle na fortepianie, bo instrument ten jako jeden z niewielu był w stanie wykonać tyle dźwięków na raz, żeby imitować orkiestrę. Jednocześnie transkrypcja była sztuką. Parali się nią najwięksi kompozytorzy – wśród nich Gustav Mahler i Ferenc Liszt, a w XX wieku – Arnold Schönberg czy Anton Webern.

Absolutnymi klasykami gatunku są opracowania Liszta. „Przetłumaczył” on na fortepian symfonie Beethovena (wszystkie!), wielkie chóry i odcinki instrumentalne oper i dramatów Richarda Wagnera (prywatnie swojego zięcia) czy wirtuozowskie utwory Niccola Paganiniego. Nie stronił też od zadań pozornie mniejszego kalibru – chętnie aranżował też pieśni, w tym najpiękniejsze stronice Schuberta czy Schumanna.

– Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Fryderyk Chopin Mazurek C-dur op. 24 nr 2 (oprac. Mateusz Smoczyński)
Ignacy Jan Paderewski Sarabande. Lento h-moll op. 14 nr 2 ze zbioru Humoresques de Concert, zeszyt pierwszy À l’antique (oprac. Krzysztof Lenczowski)
Krzysztof Penderecki Aria ze zbioru Trzy utwory w dawnym stylu (oprac. Mateusz Smoczyński)
Henryk Wieniawski Souvenir de Posen op. 3 (oprac. Dawid Lubowicz)
Mieczysław Karłowicz Pod jaworem (oprac. Michał Zaborski)
Michał Zaborski Souvenir de Wilno
Henryk Wieniawski Souvenir de San Fransisco (oprac. Mateusz Smoczyński)

Opis koncertu

BILETY WYPRZEDANE!

Muzyka „klasyczna” – obejmująca czasy mniej więcej od Bacha do I wojny światowej – jest dzisiaj ściśle zinstytucjonalizowana. Określamy ją jako „poważną”, słuchamy jej przede wszystkim w filharmoniach, w których estrada i publiczność są wyraźnie oddzielone, jej interpretacje wykonawcze zwykle nie wykraczają daleko poza kanony.

Czasem jednak warto sobie przypomnieć, że duża część utworów, których dziś słuchamy w takich „sterylnych” warunkach, pełniła zupełnie inne funkcje: towarzyskiej rozrywki, czasem wręcz akrobatycznego wirtuozowskiego popisu, pamiątki wpisywanej komuś do sztambucha. Niektórzy autorzy sami niżej cenili własne drobne kompozycje – Mieczysław Karłowicz swoje pieśni określił na przykład mianem „błędów młodości”. Część z tych utworów wypadła na długi czas z repertuaru, traktowana jak coś pustego czy powierzchownego, niektóre funkcjonowały tylko w repertuarze pedagogicznym. Szczęśliwie wiele z nich dzisiaj zaczynamy znów doceniać – także dzięki zespołom, które – tworząc ich aranżacje, doprowadzając do owocnego spotkania różnych muzycznych światów – odkrywają w nich coś zupełnie nowego.

– Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Franz Schubert VIII (VII) Symfonia h-moll Niedokończona D.759 [25’]
I. Allegro moderato
II. Andante con moto
Johannes Brahms I Koncert fortepianowy d-moll op. 15 [44’]
I. Maestoso
II. Adagio
III. Rondo. Allegro non troppo

Opis koncertu

BILETY WYPRZEDANE!

Jak każda epoka, XIX wiek ma swoje ulubione gatunki, zwłaszcza te zupełnie nowe, jak ballady, poematy symfoniczne czy dramat muzyczny. Kontynuowano jednak i gatunki odziedziczone. Szczytem osiągnieć wciąż była symfonia, a kwartet smyczkowy do dziś uważa się za sprawdzian kompozytorskiego rzemiosła.

Franz Schubert, oprócz tego, że zasłynął z gruntu romantycznymi pieśniami, uprawiał też gatunki klasyczne, zwłaszcza kwartety i symfonie. Z jego najbardziej znanej – h-moll D. 759 – ukończone zostały tylko dwie części. Zachowały się szkice do scherza, ale nie do ewentualnego ogniwa finałowego. Utwór przeszedł do historii jako Niedokończona i pewnie nigdy nie dowiemy się, dlaczego kompozytor nie napisał części trzeciej i czwartej. Czy był dziełem w takiej postaci usatysfakcjonowany, czy wręcz przeciwnie.

Johannes Brahms raczej rozszerzał, niż skracał. Zanim jednak napisał czteroczęściowy, „symfoniczny” w rozmachu II Koncert fortepianowy, w młodości skomponował dla siebie jako solisty – początkowo niedoceniany, a dzisiaj należący do żelaznego romantycznego repertuaru – I Koncert fortepianowy d-moll.

– Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”