Program

Program

Henryk Mikołaj Górecki Trzy utwory w dawnym stylu [9’]
Edvard Grieg I Suita z muzyki do dramatu Peer Gynt [15’]
I. Poranek
II. Śmierć Azy
III. Taniec Anitry
IV. W grocie Króla Gór
Fedir Jakimenko Nokturn D-dur na orkiestrę smyczkową [4’]
Pablo Sarasate Melodie cygańskie na skrzypce i orkiestrę op. 20 [9’]
Béla Bartók Rumuńskie tańce ludowe w wersji na orkiestrę BB 76 [7’]
I. Jocul cu bâta (Taniec z pałeczką)
II. Brâul (Taniec z szarfą)
III. Pe loc (W jednym miejscu)
IV. Buciumeana (Taniec z Bucium)
V. Poarga româneasca (Rumuńska polka)
VI. Maruntel (Szybki taniec)

Program

Franz Schubert VIII Symfonia h-moll Niedokończona D.759 [25’]
I. Allegro moderato
II. Andante con moto
Fryderyk Chopin Nokturn f-moll op. 55 nr 1 [5’] *
Fryderyk Chopin Preludium As-dur op. 28 nr 17 [4’] *
Charles Gounod Walc z II aktu opery Faust [5’]
Benjamin Britten Soirées musicales op. 9 [12’]
I. March
II. Canzonetta
III. Tirolese
IV. Bolero
V. Tarantella

 * opr. na orkiestrę

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Program

Wolfgang Amadeus Mozart Aria Królowej Nocy z opery Czarodziejski flet KV 620 [2’]
Antonín Dvořák Aria Měsíčku na nebi hlubokém (O, księżycu, wysoko na niebie) z opery Rusałka op. 114 [6’]
Manuel de Falla Noce w ogrodach Hiszpanii [23’]
I. En el Generalife (W Generalife)
II. Danza lejana (Daleki taniec)
III. En los jardines de la Sierra de Córdoba (W ogrodach Sierra de Cordoba)
Hector Berlioz Sabat czarownic (cz. V) z Symfonii fantastycznej op. 14 [10’]

Opis koncertu

Pod osłoną nocy można więcej. Czy sabat czarownic mógłby się odbyć w świetle dnia? W ostatniej części Symfonii fantastycznej Hectora Berlioza na pewno panują ciemności, pokazują to już złowróżbne wiolonczele z kontrabasami na początku tego ogniwa, a później słynny cytat z pogrzebowej sekwencji Dies irae, wprowadzony mrocznymi barwami fagotów i tub, na których tle jasno wybijają się dzwony. Czy w zlocie czarownic wzięłaby udział Mozartowska Królowa Nocy? Czemu nie. Gotujące się w jej sercu pragnienie piekielnej zemsty na czarodzieju Sarastrze doskonale współgra z przerażającym tańcem, którym oddają się Berliozowskie wiedźmy.

Ale noc daje też schronienie mniej groźnym stworzeniom. Rusałka Dvořáka tylko wtedy może się wyżalić i z niespotykaną tkliwością wypowiedzieć swoje uczucia do Księcia. Czy to harfa odmalowuje tu jasne światło wszystkowidzącego księżyca? A co taki księżyc zobaczyłby, gdyby znalazł się nad ogrodami Hiszpanii? De Falla podpowiedziałby mu pewnie, że tętni w nich życie: kochankowie umawiają się na schadzki, odbywają się szalone i zmysłowe tańce, którym kres przyniesie dopiero świt.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Dream A Little Dream Of Me (muz. Fabian Andre, Wilbur Schwandt, sł. Gus Kahn, opr. Manon Cousin) [2’]
The Green Moss (muz. i sł. Philip Barkhudarov) [3’]
Bel astre que j’adore (anonim, XV w., opr. Manon Cousin) [2’]
Taniec cukrowej wróżki z baletu Dziadek do orzechów Piotra Czajkowskiego (sł. i trb. Pauline Langlois de Swarte) [2’]
Khamei (anonimowy temat średniowieczny, sł. i oprac. Élodie Pont) [3’]
Durme, durme, mi linda donzella (śpiew sefardyjski, opr. Manon Cousin) [4’]
Lakota Lullaby (muz. Robert „Tree” Cody, opr. Élodie Pont) [5’]
Bejeht mima jeîs (muz. i sł. Manon Cousin) [2’]
Lorelei (muz. i sł. Manon Cousin wg Heinricha Heinego) [2’]
Sama Yoon, temat tytułowy z filmu Kapryśna rzeka (Les Caprices d’un fleuve, muz. René-Marc Bini, sł. Pape Dieye, René-Marc Bini, opr. Pauline Langlois de Swarte) [2’]
Clair de Lune ze zbioru 2 Pieśni op. 46 nr 2 (muz. Gabriel Fauré, sł. Paul Verlaine, opr. Pauline Langlois de Swarte) [3’]
La reine de cœur (muz. Francis Poulenc, sł. Maurice Carême, opr. Pauline Langlois de Swarte) [3’]
Les moulins de mon cœur (muz. Michel Legrand, sł. Eddy Marnay, opr. Élodie Pont) [3’]

Opis koncertu

Takich programów nie spotyka się często. Można go porównać do podróży przez muzykę – i to zarówno w czasie, jak i w przestrzeni. W tę wyprawę zabierze nas trio wokalne Les Itinérantes, czyli Manon Cousin, Pauline Langlois de Swarte oraz Élodie Pont. Wokalistki poznały się, kiedy odbywały studia z dziedziny teatru muzycznego. Każda z nich ma jednak trochę inne doświadczenia – z muzyką jazzową, world music czy muzyką dawną.

Trio nie wykonuje w zasadzie zapisanej muzyki tak, jak została nam przekazana w źródłach, częściej dokonuje opracowań, wpisuje w dawne utwory własne teksty. Czasem z konieczności – korzysta przecież z najdawniejszych, średniowiecznych czy tradycyjnych źródeł, z reguły niekompletnych, ale też po to, żeby dostosować utwory do trzyosobowego składu. A czasem po prostu po to, żeby uczynić muzykę bardziej własną.

W swoich programach artystki zestawiają muzykę tradycyjną, dawną, rozrywkową, musicalową, filmową… Z różnych epok – od najdawniejszych aż po współczesną. A nawet w różnych językach: francuskim, angielskim, ale też gaelickim, sefardyjskim czy gruzińskim. To naprawdę będzie podróż, odbywana i nocą, i dniem.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Jean-Philippe Rameau Suita tańców z opéra-ballet Les Indes galantes (wybór) [7’]
La Danse du Grand Calumet de la Paix
Menuet I
Menuet II
Tambourin I
Tambourin II
Ennio Morricone Temat z filmu Cinema Paradiso [3’]
Ennio Morricone Gabriel’s Oboe z filmu Misja [3’]
George Frideric Handel Sinfonia Przybycie królowej Szeby (The arrival of the Queen of Sheba) z III
aktu oratorium Salomon HWV 67 [4’]
Karl Jenkins Allegretto (cz. I) z Palladio [4’]
Roberto Molinelli Four Pictures from New York, koncert na saksofon i orkiestrę smyczkową [23’]
I. Dreamy Dawn
II. Tango Club
III. Sentimental Evening
IV. Broadway Night

Program

Powróćmy jak za dawnych lat (muz. Henryk Wars, sł. Jerzy Jurandot) *
Ach, jak przyjemnie (muz. Henryk Wars, sł. Ludwik Starski) *
Na pierwszy znak (muz. Henryk Wars, sł. Julian Tuwim) *
Szczęście raz się uśmiecha (muz. Henryk Wars, sł. Emanuel Schlechter) *
Tango milonga (wersja instrumentalna, muz. Jerzy Petersburski) *
Odrobinę szczęścia w miłości (wersja instrumentalna, muz. Jerzy Petersburski) *
Ta ostatnia niedziela (wersja instrumentalna, muz. Jerzy Petersburski) *
Umówiłem się z nią na dziewiątą (wersja instrumentalna, muz. Henryk Wars) *
Ja się boję sama spać (muz. Jerzy Petersburski, sł. Andrzej Włast) *
Nie kochać w taką noc (muz. Zygmunt Wiehler, sł. Jerzy Jurandot) *
Już nie zapomnisz mnie (muz. Henryk Wars, sł. Ludwik Starski) *
Nasza jest noc (muz. Stefania Górska, sł. Julian Tuwim) *

* opr. Tomasz Chmiel

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Program

Wolfgang Amadeus Mozart Serenada Eine Kleine Nachtmusik KV 525 [16’]
I. Allegro
II. Romance: Andante
III. Menuetto: Allegretto
IV. Rondo: Allegro
Antonín Dvořák Serenada na smyczki E-dur op. 22 [27’]
I. Moderato
II. Tempo di valse
III. Scherzo: Vivace
IV. Larghetto
V. Finale: Allegro vivace

Opis koncertu

Serenada nie zawsze musi kojarzyć się z obrazem konkurenta ubiegającego się – z gitarą czy mandoliną w ręku – o uwagę przyszłej ukochanej. Co prawda i taką każe śpiewać Wolfgang Amadeus Mozart Don Giovanniemu w słynnej operze. Nawet bardziej znana od tamtej jest jego serenada Eine kleine Nachtmusik na orkiestrę smyczkową. W dawnym Wiedniu to określenie oznaczało przyjemny, lekki (to przecież Mała nocna muzyka) utwór wieloczęściowy na niewielki zespół, często grany właśnie wieczorem na wolnym powietrzu, czasem dla uczczenia ważnej osoby lub – czemu nie – ukochanej. Utwór Mozarta budową przypomina miniaturową symfonię, z szybkimi pierwszą i ostatnią częścią, lirycznym Romansem na drugim miejscu i tanecznym Menuetem na trzecim.

Jeśli najbardziej znanym fragmentem Eine kleine… jest pierwsza część, to niewątpliwie z Serenady Antonína Dvořáka najsłynniejsza jest druga. Czeski kompozytor był mistrzem pisania pięknych melodii w tanecznych rytmach, czego ten nastrojowy walc jest doskonałym dowodem. Warto też dać się porwać energicznemu, żartobliwemu Scherzu, ukoić pieśniowemu Larghetto, czy zaskoczyć nagle bardziej dramatycznemu otwarciu Finału, który rozwija się jak najlepsza przygodowa miniatura.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Night Music (premiera płyty)

Opis koncertu

W muzyce tworzonej współcześnie nie zawsze chodzi o same dźwięki. Kompozytorzy coraz częściej tworzą całe koncerty czy utwory, w których ważne jest także to, jak, gdzie czy kiedy zostaną wykonane i będą słuchane. Wśród tych środków pojawia się często oczekiwanie w półmroku czy ciemności, pozwalające publiczności odizolować się od tego, co widać, i skupić się na muzyce. Niektórzy artyści proponują zamykanie oczu, inni rozdają opaski, jeszcze kolejni wygaszają światła na sali, a są nawet tacy, którzy oczekują od wykonawców gry w ciemnościach.

Na drugim solowym albumie Witalija Kyjanycy znalazła się komponowana w czasie pandemii covid Night Music, która na Szalonych Dniach Muzyki zostanie po raz pierwszy wykonana na żywo. Najlepiej jej słuchać właśnie w takim, prawie bezświetlnym, otoczeniu, nawet na leżąco. Utwór na bazie improwizacji z pogranicza jazzu i contemporary classical składa się z dwunastu części. Prowadzi słuchacza przez subtelny, czasem tajemniczy muzyczny pejzaż, niosący przede wszystkim ukojenie. A w finałowej części – ukołysanie.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”