Program

Program

Między snem a jawą uwalniają się fantazje, baśnie, a czasem ulotna muzyka, w którą z psotną rozkoszą włączają się tajemnicze skrzaty. Całe szczęście są bardzo muzykalne, potrafią pięknie słuchać muzyki, a nawet tańczyć. Razem pobawimy się w wieczorny koncert o poranku. Skrzypce, fortepian, puzon i kontrabas zagrają w nastroju serenadowym utwory, m.in. Beethovena, Mozarta, Debussy’ego, ale i miejsce na jazz też się znajdzie.

Opis koncertu

Między snem a jawą uwalniają się fantazje, baśnie, a czasem ulotna muzyka, w którą z psotną rozkoszą włączają się tajemnicze skrzaty. Całe szczęście są bardzo muzykalne, potrafią pięknie słuchać muzyki, a nawet tańczyć. Razem pobawimy się w wieczorny koncert o poranku. Skrzypce, fortepian, puzon i kontrabas zagrają w nastroju serenadowym utwory m.in. Beethovena, Mozarta, Debussy’ego, ale i miejsce na jazz też się znajdzie.

Parking dla wózków dziecięcych jest dostępny przy klatce schodowej bocznej (prawej) na poziomie wejścia dolnego. Obsługa festiwalu chętnie wskaże Ci drogę.

Opis koncertu

Kto z nas nie lubi muzyki o wieczornej porze? Niektóre owady i ptaki, zanim udadzą się na nocny odpoczynek, żegnają dzień cykaniem i pięknymi trelami. Mamy nucą swoim dzieciom kołysanki na dobranoc. Kiedy w letnie wieczory rozpalamy ognisko, rozmowy nad wesołymi płomieniami łatwo zamieniają się w śpiew. Sale koncertowe otwierają drzwi dla słuchaczy głównie wieczorami. I chociaż smok Bazylek zaprasza swych przyjaciół na koncert jeszcze przed południem, obiecuje wyczarować najciekawszą i najpiękniejszą muzykę nocy. Nie przez pomyłkę padło tu słowo „wyczarować” – jak na baśniowego bohatera przystało, Bazylek zna wiele legend z całego świata i nie boi się spotkań z czarodziejskimi istotami, czy to będzie niedźwiedź z suity Béli Bartóka, czy szkielety z utworu Camille’a Saint-Saënsa, czy też zjawa z muzyki Manuela de Falli. A odwagi i dobrego humoru doda smokowi i jego gościom słynna Mała nocna serenada Wolfganga Amadeusza Mozarta.

Parking dla wózków dziecięcych jest dostępny przy klatce schodowej bocznej (prawej) na poziomie wejścia dolnego. Obsługa festiwalu chętnie wskaże Ci drogę.

Program

Glenn Miller Moonlight Serenade [12’] *
Nocna burza [3’]
John Field Nokturn C-dur H.46 [7’] *
John Field Nokturn e-moll H.59 [7’] *
John Field Nokturn d-moll H.60 [7’] *
Ignacy Jan Paderewski Nokturn B-dur [16’] *

* opr. jazzowe na orkiestrę smyczkową

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Opis koncertu

Między snem a jawą uwalniają się fantazje, baśnie, a czasem ulotna muzyka, w którą z psotną rozkoszą włączają się tajemnicze skrzaty. Całe szczęście są bardzo muzykalne, potrafią pięknie słuchać muzyki, a nawet tańczyć. Razem pobawimy się w wieczorny koncert o poranku. Skrzypce, fortepian, puzon i kontrabas zagrają w nastroju serenadowym utwory m.in. Beethovena, Mozarta, Debussy’ego, ale i miejsce na jazz też się znajdzie.

Parking dla wózków dziecięcych jest dostępny przy klatce schodowej bocznej (prawej) na poziomie wejścia dolnego. Obsługa festiwalu chętnie wskaże Ci drogę.

Program

Krakowska Młoda Filharmonia – Orkiestra Symfoniczna Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych im. Mieczysława Karłowicza w Krakowie:
Henryk Czyż Canzona di barocco na orkiestrę smyczkową [5’]
Franz Schubert Pieśń Ständchen (Serenada) ze zbioru Łabędzi śpiew D.957 (opr. na skrzypce i orkiestrę Tomasz Chmiel) [5’]
Wojciech Kilar Wokaliza z filmu Dziewiąte wrota (opr. na skrzypce i orkiestrę Tomasz Chmiel) [4’]
Luis Bacalov Temat tytułowy z filmu Listonosz (opr. Tomasz Chmiel) [5’]
Tomasz Chmiel Wariacje na temat Kreislera na dwoje skrzypiec i orkiestrę [8’]

Orkiestra Symfoniczna Zespołu Szkół Muzycznych im. Marcina Józefa Żebrowskiego w Częstochowie:
Fryderyk Chopin Nokturn f-moll op. 55 nr 1 [5’] *
Benjamin Britten Soirées musicales op. 9 [12’]
I. March
II. Canzonetta
III. Tirolese
IV. Bolero
V. Tarantella
Charles Gounod Walc z II aktu opery Faust [5’]

 * opr. na orkiestrę

Program

Night And Day z musicalu Gay Divorce (muz. i sł. Cole Porter, opr. Manon Cousin) [2’]
Lai du Chèvrefeuille (Assez me plest e bien le voil…, muz. i sł. Marie de France, opr. Pauline Langlois de Swarte) [4’]
Heyamoli (tradycyjna pieśń gruzińska, opr. Tamar Buadze) [4’]
La lune (muz. Manon Cousin, sł. Bertille de Swarte) [3’]
Heiemo og Nykkjen (tradycyjna pieśń norweska, opr. Pauline Langlois de Swarte) [6’]
Mama compla (muz. i sł. Manon Cousin) [4’]
Khamei (anonimowy temat średniowieczny, sł. i opr. Élodie Pont) [4’]
Teir abhaile riu (celtycka muzyka tradycyjna, opr. Pauline Langlois de Swarte) [4’]
Bel astre que j’adore (anonim XV w., opr. Manon Cousin) [2’]
Akatombo (muz. Kosaku Yamada) [2’]
Blackbird (muz. i sł. John Lennon, Paul McCartney, opr. Manon Cousin) [4’]

Opis koncertu

Takich programów nie spotyka się często. Można go porównać do podróży przez muzykę – i to zarówno w czasie, jak i w przestrzeni. W tę wyprawę zabierze nas trio wokalne Les Itinérantes, czyli Manon Cousin, Pauline Langlois de Swarte oraz Élodie Pont. Wokalistki poznały się, kiedy odbywały studia z dziedziny teatru muzycznego. Każda z nich ma jednak trochę inne doświadczenia – z muzyką jazzową, world music czy muzyką dawną.

Trio nie wykonuje w zasadzie zapisanej muzyki tak, jak została nam przekazana w źródłach, częściej dokonuje opracowań, wpisuje w dawne utwory własne teksty. Czasem z konieczności – korzysta przecież z najdawniejszych, średniowiecznych czy tradycyjnych źródeł, z reguły niekompletnych, ale też po to, żeby dostosować utwory do trzyosobowego składu. A czasem po prostu po to, żeby uczynić muzykę bardziej własną.

W swoich programach artystki zestawiają muzykę tradycyjną, dawną, rozrywkową, musicalową, filmową… Z różnych epok – od najdawniejszych aż po współczesną. A nawet w różnych językach: francuskim, angielskim, ale też gaelickim, sefardyjskim czy gruzińskim. To naprawdę będzie podróż, odbywana i nocą, i dniem.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Opis koncertu

Między snem a jawą uwalniają się fantazje, baśnie, a czasem ulotna muzyka, w którą z psotną rozkoszą włączają się tajemnicze skrzaty. Całe szczęście są bardzo muzykalne, potrafią pięknie słuchać muzyki, a nawet tańczyć. Razem pobawimy się w wieczorny koncert o poranku. Skrzypce, fortepian, puzon i kontrabas zagrają w nastroju serenadowym utwory m.in. Beethovena, Mozarta, Debussy’ego, ale i miejsce na jazz też się znajdzie.

Parking dla wózków dziecięcych jest dostępny przy klatce schodowej bocznej (prawej) na poziomie wejścia dolnego. Obsługa festiwalu chętnie wskaże Ci drogę.

Program

Johann Strauss młodszy Uwertura z operetki Noc w Wenecji (opr. na orkiestrę dętą Jos van Braak) [9’]
Wolfgang Amadeusz Mozart Allegro (cz. I) z III Koncertu na róg Es-dur KV 447 (opr. na orkiestrę dętą Albert Loritz) [8’]
Antonin Dvořák Taniec słowiański op. 46 nr 4 (opr. na orkiestrę dętą Siegmund Goldhammer) [8’]
Antonin Dvořák Taniec słowiański op. 46 nr 8 (opr. na orkiestrę dętą Stephan Ametsbichler) [5’]
James Bond 007 – muzyka z filmów serii (opr. na orkiestrę dętą Johan de Meij) [8’]
A Tribute to Ray Charles: I Can’t Stop Loving You, Hit The Road Jack, Georgia On My Mind, Hallelujah I Love Her So, Unchain My Heart (opr. na orkiestrę dętą Peter Kleine Schaars) [10’]

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Program

Leoš Janáček I Kwartet smyczkowy Sonata Kreutzerowska JW VII/8 [19’]
I. Adagio – Con moto
II. Con moto
III. Con moto – Vivace – Andante – Adagio
IV. Con moto – Adagio – [Maestoso]
Arnold Schönberg Verklärte Nacht (Przemieniona noc) op. 4 na sekstet smyczkowy [30’]

Opis koncertu

„Kiedy mamy do czynienia z ekspresjonizmem? Kiedy w utworze znajdziemy kobietę, śmierć i noc”. Na powstanie tego żartu najprawdopodobniej największy wpływ miały wczesne utwory jednego z patronów muzyki XX wieku, Arnolda Schönberga. Sekstet Verklärte Nacht, którego tytuł tłumaczy się jako Przemieniona lub Rozjaśniona noc na szczęście oszczędza nam śmierci. Inspirowany jest historią zdrady i wybaczenia z wiersza Richarda Dehmela, w którym kobieta przyznaje się ukochanemu, że urodzi dziecko innego mężczyzny – ten jednak obejmuje ją i razem spoglądają w świt, zwiastujący szczęście.

Podtytuł I Kwartetu smyczkowego Leoša Janáčka pozornie odsyła słuchacza do arcydzieła Ludwiga van Beethovena – Sonaty A-dur op. 47 Kreutzerowskiej. Okazuje się jednak, że nie bezpośrednio, a raczej – podobnie jak kompozycja Schönberga – inspirowana jest literaturą: nowelą Lwa Tołstoja. Tutaj znajdziemy i kobietę, i śmierć – a dokładniej zazdrosnego męża, który zabija swoją żonę. W utworze roi się od wskazówek dla wykonawców: lekko, ekspresyjnie, ostro, słodko, energicznie i z pasją, jakby mówiąc… Kompozytorowi zależało, żeby kwartet oddał wielorakie emocje przenikające literacki pierwowzór.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Orkiestra Szkoły Muzycznej I i II st. im. Tadeusza Szeligowskiego w Lublinie:
Glenn Miller Moonlight serenade [12’] *
John Field Nokturn d-moll H.59A [4’] *
Ignacy Jan Paderewski Nokturn B-dur ze zbioru Miscellanea op. 16 nr 4  [16’] *

* opr. jazzowe na orkiestrę smyczkową

Orkiestra Symfoniczna Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych Nr 1 w Warszawie:
Edvard Grieg I Suita z muzyki do dramatu Peer Gynt (wybór) [11’]
I. Poranek
III. Taniec Anitry
IV. W grocie Króla Gór
Pablo Sarasate Melodie cygańskie na skrzypce i orkiestrę op. 20 [9’]
Béla Bartók Rumuńskie tańce ludowe w wersji na orkiestrę BB 76 [7’]
I. Jocul cu bâta (Taniec z pałeczką)
II. Brâul (Taniec z szarfą)
III. Pe loc (W jednym miejscu)
IV. Buciumeana (Taniec z Bucium)
V. Poarga româneasca (Rumuńska polka)
VI. Maruntel (Szybki taniec)

Opis koncertu

Zespół Bastarda (Pokrzywiński, Górczyński, Szamburski) oraz gość specjalny Jerzy Rogiewicz – wylatują w Kosmos z nową misją muzyczną. Chcą nie tylko wysłać cenne informacje oraz dźwięki do innych cywilizacji, ale pragną także zdobyć i pozyskać to samo od napotkanych na swojej drodze „obcych”. Jaka to będzie wymiana? Czy będzie pokojowa i harmonijna? A może pełna napięcia i grozy? Przekonamy się o tym na wspólnej podróży w nieznane. Zapnijcie pasy, załóżcie skafandry, przygotujcie instrumenty. Lecimy!!!

Program

George Gershwin Błękitna Rapsodia (opr. Sammy Nestico) [3’]
Henry Mancini Moon River (opr. Bill Byers) [3’]
Wayne Shorter Children of the Night (opr. Mark Taylor) [6’]
Glenn Miller Moonlight Serenade (opr. Mark Taylor) [4’]
Pat Metheny Every Summer Night (opr. Bob Curnow) [7’]
Fryderyk Chopin Preludium e-moll op. 28 nr 4 (opr. Wojtek Kostrzewa) [5’]
Nikołaj Rimski-Korsakow Suita symfoniczna Szeherezada op. 35 (opr. Sammy Nestico) [3’]
Antônio Carlos Jobim Quiet Nights (opr. Mark Taylor) [4’]
Dizzy Gillespie A Night in Tunisia (opr. Peter Herbolzheimer) [5’]

Opis koncertu

Big bandy należą do najatrakcyjniejszych, klasycznych już zespołów – i to nie tyle w dziedzinie muzyki jazzowej, ile muzyki w ogóle. Żadna inna formacja nie potrafi grać tak, że dźwięk nie tylko słyszymy i odbieramy emocjonalnie, ale wręcz czujemy w trzewiach, porywa nas. Big bandów, a właściwie jazzu w ogóle, niezależnie od tego, z którego nurtu, najlepiej słucha się nocą. A nawet jeśli w dzień, to w ciemnym klubie, w którym czas i to, że na zewnątrz świeci słońce, przestaje mieć znaczenie.

Wiele jazzowych standardów w swoich często pomijanych w wykonaniach tekstach, mówi o nocy i tym, co się pod osłoną nocy dzieje. O staniu pod furtką ukochanej i śpiewaniu serenady w ciepłym letnim powietrzu przy świetle księżyca (Moonlight Serenade), o spotkaniu kochanków pod gwiazdami (Quiet Nights), o samotnym błądzeniu po mieście (Children Of The Night) czy o tym, że noc rozpędza smutki dnia i przynosi ulgę (A Night In Tunisia). A czasem, kiedy nie ma słów, zostaje nam wyobraźnia i to od nas zależy, co może się dziać na przykład Every Summer Nights.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Franz Schubert VIII Symfonia h-moll Niedokończona D.759 [25’]
I. Allegro moderato
II. Andante con moto
Władysław Żeleński Romans op. 40 na wiolonczelę i orkiestrę [10’]
Stanisław Moniuszko Uwertura fantastyczna Bajka (Opowieść zimowa) [13’]

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Opis koncertu

Zespół Bastarda (Pokrzywiński, Górczyński, Szamburski) oraz gość specjalny Jerzy Rogiewicz – wylatują w Kosmos z nową misją muzyczną. Chcą nie tylko wysłać cenne informacje oraz dźwięki do innych cywilizacji, ale pragną także zdobyć i pozyskać to samo od napotkanych na swojej drodze „obcych”. Jaka to będzie wymiana? Czy będzie pokojowa i harmonijna? A może pełna napięcia i grozy? Przekonamy się o tym na wspólnej podróży w nieznane. Zapnijcie pasy, załóżcie skafandry, przygotujcie instrumenty. Lecimy!!!

Program

Claudio Monteverdi VIII Księga madrygałów (wybór)
Il lamento della ninfa (Lament nimfy) SV 163 (sł. Ottavio Rinuccini) [7’]
Il combattimento di Tancredi e Clorinda (Walka Tankreda i Kloryndy) SV 153 (sł. Torquato Tasso) [20’]
Hor che’l ciel e la terra e‘l vento tace (W tej cichej w niebie i na ziemi porze) SV 147 (sł. Francesco Petrarca) [9’]

Opis koncertu

Koncert Ricercar Consort *Philippe Pierlot realizowany jest dzięki wsparciu Wallonie-Brussels International

Choć tytuł VIII Księgi Claudia Monteverdiego (wydanej w 1638 roku) wskazuje, że zawiera on madrygały, to kompozycje w niej zawarte bardzo się od siebie różnią. Świetnie pokazuje to zestawienie Hor che’l ciel e la terra, Lamentu Nimfy oraz Walki Tankreda z Kloryndą – wszystkich do słów pierwszej klasy włoskich poetów.

Pierwsze z dzieł przypomina madrygał w stylu, który powoli zaczynał wychodzić z mody na początku XVII wieku. Jest dwuczęściowy, przeznaczony na sześć głosów i zbudowany ze skontrastowanych odcinków. Z bardziej nowoczesnych środków Monteverdi do zespołu wokalnego dodał instrumenty.

Lament Nimfy to niewielka scena dramatyczna, w której trzygłosowy męski zespół komentuje sytuację porzuconej kobiety (powtarzając na przykład miserella – „biedna”), a ona sama skarży się na kochanka, który ją zdradził.

Combattimento… zaś to już cała sceniczna historia. Kompozytor sięgnął po tragiczny epizod z Jerozolimy wyzwolonej Tassa. Chrześcijański rycerz Tankred zakochuje się z wzajemnością w muzułmance i przeciwniczce w wojnie – Kloryndzie. Ta wyżej stawia honor niż miłość i w męskim przebraniu pojedynkuje się z ukochanym. Przegrywa i umiera, przed śmiercią wyjawiając swoją tożsamość i prosząc o chrzest.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Wolfgang Amadeus Mozart Serenada D-dur Serenata notturna KV 239 [13’]
I. Marcia: Maestoso
II. Menuetto
III. Rondeau: Allegretto – Adagio – Allegro
Mikołaj Piotr Górecki Concerto-Notturno op. 13 na skrzypce i orkiestrę smyczkową [16’]
I. Lento
II. Allegro
III. Molto lento
Arnold Schönberg Verklärte Nacht (Przemieniona noc) op. 4 w wersji na orkiestrę smyczkową [30’]

Opis koncertu

Notturno – „nocny” – może nam się kojarzyć z nokturnem, gatunkiem muzyki fortepianowej. To jednak przymiotnik, który nadawano utworom jeszcze, kiedy nokturny fortepianowe nie istniały. Wolfgang Amadeus Mozart napisał kilkanaście serenad, będących za jego czasów utworami rozrywkowymi, granymi często w plenerze i zwykle mającymi taneczny charakter. Dwie z nich dookreślone są jako notturno, a jedna – najbardziej znana – jako Mała nocna muzyka. Serenada D-dur na smyczki i kotły wszystkie trzy części ma taneczne. Pierwsza to elegancki marsz, druga – nieco przysadzisty menuet, trzecia – choć nie odwołuje się wprost do żadnego tańca, pozostaje w skocznym, radosnym charakterze.

W Concerto-Notturno Mikołaja Piotra Góreckiego nastrój nocy przywołują części skrajne – liryczne i kojące. Środkowe ogniwo pozwala soliście zaprezentować wirtuozerię. Jeśli pasuje ono do nocy, to być może jako burzliwy sen.

Koszmar przeżywa na pewno bohaterka wiersza Roberta Dehmela, który zainspirował Arnolda Schönberga do napisania poematu Verklärte Nacht. Przyznaje się ona w nim swojemu mężowi, że jest w ciąży z innym mężczyzną. Jej ukochany wybacza jej jednak, a otaczająca ich noc ustępuje miejsca świtowi.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Wolfgang Amadeus Mozart Serenada D-dur KV 239 Serenata notturna [13’]
I. Marcia maestoso
II. Menuetto
III. Rondo. Alegretto – Adagio – Allegro
Claude Debussy Clair de lune (cz. III) z Suite bergamasque (opr. na orkiestrę André Caplet) [6’]
Felix Mendelssohn-Bartholdy Nokturn z muzyki do Snu nocy letniej wg Williama Szekspira op. 61 [7’]
Michaił Glinka Wspomnienie letniej nocy w Madrycie (II Uwertura hiszpańska) [10’]

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Program

Ernest Chausson Poème op. 25 na skrzypce i orkiestrę [17’]
Nikołaj Rimski-Korsakow Suita symfoniczna Szeherezada op. 35 [42’]
I. Morze i okręt Sindbada
II. Opowieść o księciu kalandarze
III. Młody książę i młoda księżniczka
IV. Święto w Bagdadzie. Morze. Okręt rozbija się o skałę

Opis koncertu

Według arabskiej legendy córka wezyra, piękna Szeherezada postanowiła uratować wiele kobiet, wychodząc za sułtana, który każdą kolejną swoją żonę zabijał następnego dnia po zawarciu małżeństwa. Szeherezada miała dar opowiadania, w noc poślubną zaczęła więc snuć baśń. Sprytna bohaterka przerwała ją jednak tuż przed decydującym momentem. Sułtan chciał poznać zakończenie, postanowił więc poczekać z egzekucją do jutra. I mężczyzna odkładał wyrok przez tysiąc i jedną noc – w tym czasie zdążył zakochać się w Szeherezadzie i darował jej życie.

Do Baśni tysiąca i jednej nocy sięgnął między innymi Nikołaj Rimski-Korsakow. Cztery części jego orkiestrowej suity łączą groźny temat sułtana i liryczny, skrzypcowy temat Szeherezady. Spaja je też muzyczna ilustracja falującego morza.

Chociaż Poème Ernesta Chaussona nie ma tak sugestywnego tytułu, ale u jego źródeł – oprócz zamówienia wirtuoza skrzypiec Eugène’a Ysaÿe’a – także leży literacka opowieść: Pieśń tryumfującej miłości Iwana Turgieniewa o mężczyźnie zakochanym w żonie swojego przyjaciela i o „pieśni miłości”, która szczerze zakochanym pozwala dokonywać cudów.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Młodzieżowa Orkiestra Symfoniczna im. Karola Szymanowskiego – Orkiestra Symfoniczna Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej II st. im. Karola Szymanowskiego w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Wojciecha Kilara w Katowicach:
Mieczysław Karłowicz Poemat symfoniczny Rapsodia litewska op. 11 [23’]

Orkiestra Symfoniczna Zespołu Szkół Muzycznych w Białymstoku:
Siergiej Rachmaninow Poemat symfoniczny Wyspa umarłych op. 29 [22’]

Program

Edvard Grieg Suita z czasów Holberga op. 40 (wybór; opr. Maarten Jense) [12’]
I. Prelude
II. Sarabande
III. Rigaudon
Ludwig van Beethoven Rondo (cz. III) z VIII Sonaty fortepianowej c-moll op. 13 Patetycznej (opr. Leonhard Paul) [6’]
Gerald Resch Grid (wybór) [5’]
I. Semplice con fantasia. Senza metro e rubato, non troppo lento
II. Canone quasi Blues. Omaggio à Conlon Nancarrow
Chick Corea Spain (opr. Philip Marillia) [4’]
Christof Dienz Knödelpolka (opr. Johannes Weichinger) [2’]
Meraner Jodler, Steirer oraz Ischler Schleuniger (melodie tradycyjne, opr. Rudi Pietsch) [5’]
Christian Maurer Surivisation [6’]
Steven Verhelst Song for Japan (opr. Tetsuya Watanabe) [6’]
Philippe Geiss Imaginary Dances [8’]

Opis koncertu

Dopóki nie wynaleziono sposobów utrwalania dźwięku, które byłyby wystarczająco wierne i wystarczająco niedrogie, żeby mieć komercyjny sens – opracowania utworów na mniejsze składy, a przede wszystkim na fortepian, były koniecznością (najczęściej transkrybowano w taki sposób opery i kompozycje orkiestrowe). Jednak w XX wieku, kiedy upowszechniły się radio, płyty gramofonowe, potem kasety i CD, a zwłaszcza w XXI stuleciu, gdy prawie całą muzykę mamy na jedno kliknięcie, transkrypcja zmieniła swoją funkcję. Nie straciła jednak racji bytu. Filozof muzyki Peter Szendy powiedział: „Kocham ich – aranżerów – bardziej niż kogokolwiek innego”. Cenimy ich, bo dopuszczają nas do swojego sposobu słuchania muzyki. Słuchamy tego, jak słyszą oni sami.

Opracowania na nowe składy pozwalają nam odkryć utwór na nowo – czasem zostanie z niego szkielet, a czasem wręcz przeciwnie, wybije się detal. Niekiedy dostrzeżemy warstwę, która w oryginalnej wersji się ukrywała. Poza tym, gdy opracowania pisane są na niezbyt tradycyjny skład – jak kwartet saksofonowy – wszelkie granice repertuarowe przestają mieć znaczenie. Aureum Saxophon Quartett korzysta z tego w całej pełni, grając muzykę od Beethovena po Coreę, od Griega po melodie tradycyjne.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Johann Sebastian Bach Wariacje Goldbergowskie BWV 988

Opis koncertu

Chyba nie istnieje coś takiego, jak najsłynniejszy utwór Johanna Sebastiana Bacha – większość jest absolutnie mistrzowska, a z wieloma związane są bardziej lub mniej wiarygodne opowieści. Czy to z dziełami religijnymi (pasje, kantaty, Msza h-moll, Magnificat…), czy instrumentalnymi (Kunst der Fuge, Koncerty brandenburskie, Suity orkiestrowe, Das wohltemperierte Klavier…). Być może najbardziej znana legenda owiewa Wariacje Goldbergowskie na instrument klawiszowy, przekazana – lub zmyślona – przez pierwszego monografistę kompozytora, Johanna Nicolausa Forkla.

Forkel twierdził, że utwór ten zamówił wspaniały wirtuoz, Johann Gottlieb Goldberg, zatrudniony przez Hermana Karla von Keyserlinga, rosyjskiego ambasadora na dworze saksońskim. Wariacje miały być grane hrabiemu, by złagodzić jego bezsenność. Nie chodziło raczej o to, by przy nich zasnął, ale by przyjemnie spędził czas.

Utwór ma, typowo dla Bacha, doskonale przemyślaną budowę. Otwiera go i zamyka melodyjna, melancholijna Aria. Pomiędzy nimi znajdziemy trzydzieści wariacji na jej temat, ułożonych w grupach po trzy. W każdej grupie pierwsza część jest zwykle taneczna, druga wirtuozowska, a trzecia – to kanon.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”

Program

Richard L. Saucedo Into Moonlight’s Mist [5’]
Johan de Meij Journey in the Dark (cz. IV) z I Symfonii The Lord of the Rings [9’]
Wojciech Kilar Suita z filmu Dracula (opr. Grzegorz Duchnowski) [25’]
Alan Silvestri Tematy z filmu Van Helsing (opr. Jan Valta) [12’]

Opis koncertu

WSTĘP WOLNY

Program

godz. 22:30:
Adam Kośmieja materiał z płyty Infinity. Adam Kośmieja plays Canto Ostinato (premiera, Warner 2023)

godz. 23:30:
Bartek Wąsik materiał z płyty Daydreamer (Mystic 2022)[60′]

Opis koncertu

Uwaga! Ze względu na wykorzystanie w pierwszej części koncertu przestrzennego nagłośnienia, najlepszy odbiór gwarantują miejsca w środkowej części w strefie I – na parterze i w amfiteatrze.

Nocą czas płynie inaczej, wolniej. W muzyce takiego rozciągnięcia możemy doświadczyć, słuchając kompozycji z nurtów określanych wspólnie jako minimalizm – utworów, które składają się z długich, prawie niezmiennych dźwięków, lub w których krótkie odcinki muzyczne ulegają zapętleniu. Canto ostinato Simeona ten Holta z 1976 roku należy do najsłynniejszych tego typu kompozycji.

Canto ostinato nie ma określonej długości – kompozytor zanotował 106 krótkich, melodyjnych („canto” znaczy śpiew) odcinków, które można powtarzać dowolną liczbę razy. Utwór początkowo przeznaczony był na cztery fortepiany, ale dzisiaj najczęściej grają go zespoły kameralne. Jak brzmi na jednym fortepianie, z dodanymi wcześniej nagranymi partiami? Pianista Adam Kośmieja, znany z podejmowania nietypowych wyzwań, zdecydował się to sprawdzić, co usłyszymy po raz pierwszy właśnie na Szalonych Dniach Muzyki. Canto ostinato to dla niego, jak sam mówi: „muzyczna podróż, w której słuchacz doświadczy wielu wrażeń – od medytacyjnych, płynących, relaksujących dźwięków, przez wybuchy emocji […], okazjonalne pikantne akcenty i nieregularną energię rytmiczną […], piękną melodię, która ujawnia się po bardzo długim czasie i, powtarzana, zapada głęboko w pamięć odbiorcy”.

***

Bartek Wąsik pianista, aranżer, kompozytor, sięgnął na swojej debiutanckiej solowej płycie po piosenki zespołu Radiohead. Artysta wybrał ich dwanaście i każdą opracował na swój instrument – solowy fortepian. Zawsze kiedy gramy cudzą muzykę, wkładamy w nią własne doświadczenia i emocje. Zwłaszcza, kiedy wybieramy utwory, z którymi się utożsamiamy, a tak jest w przypadku Bartka Wąsika i piosenek Radiohead: „Wprowadzają mnie w lekką wibrację, nie dają spokoju. Otwierają świat skojarzeń, którymi chciałem się podzielić”.

Muzyk wspomina, że pomysł na płytę zrodził się z pandemicznego grania dla samego siebie w zamknięciu i późniejszych koncertów z repertuarem wtedy obmyślonym. To jednak nie tylko proste przeniesienie piosenek na fortepian. Niektóre utwory są bardzo rozbudowane, z wykorzystaniem środków typowych dla klasycznej, nawet wirtuozowskiej gry na fortepianie, niektóre nastrojem wydają się iść wbrew pierwowzorom. A co najważniejsze – złożone zostały w zupełnie nową całość, nową historię: od Everything In Its Right Place po Motion Picture Soundtrack.

Dominika Micał, „Ruch Muzyczny”